ABRAMOWSKI PAUL, historyk sztuki
| < Poprzednie | Następne > |
PAUL ABRAMOWSKI (6 VIII 1892 Gdańsk – po 1944), historyk sztuki. Syn kupca Paula Juliusa (17 VI Gdańsk 1851 – 1939), między innymi od 1890 członka loży Eugenia. Po zdanej w gdańskim Gimnazjum św. Piotra i Pawła maturze studiował historię sztuki i archeologię na uniwersytetach w Berlinie i Monachium; doktor filozofii. W Gdańsku asystent w Muzeum Miejskim, podczas I wojny światowej na froncie. Od 1922 kustosz w tym muzeum. Zajmował się dawną sztuką gdańską, opublikował między innymi Danziger Plastik von der Mitte des 14. Jahrhunderts bis zum Beginn der Renaissance (Gdańska plastyka od połowy XIV. wieku do początku renesansu, Leipzig 1926), Gotische Altäre der Danziger Marienkirche (Gotyckie ołtarze gdańskiego Kościoła Mariackiego, 1927), Die Sommerstube im Rechtstädtischen Rathaus zu Danzig und ihre Schnitzwerke (Sala Letnia Ratusza Głównego Miasta w Gdańsku i jej snycerka, 1928).
1 XI 1929 przeszedł do pracy jako kustosz w Śląskim Muzeum Sztuk Pięknych we Wrocławiu, od lipca do października 1933 jego dyrektor komisaryczny. Nieakceptowany przez nazistów, odszedł z pracy; dalsze losy nieznane. We Wrocławiu opublikował między innymi artykuł Die Sammlung Silberberg, Breslau (Kolekcja [Maxa] Silberberga, Wrocław, Der Sammler, 20, 1930).
Był żonaty z Elisabeth Ziehm. W 1939 mieli syna Kurta.
