ANDRZEJEWSKI JERZY, generał brygady Milicji Obywatelskiej
| < Poprzednie | Następne > |
JERZY ANDRZEJEWSKI (9 IV 1925 Środa Wielkopolska – 19 II 2008 Sopot), generał brygady Milicji Obywatelskiej (MO). Syn Antoniego i Wiktorii. Do milicji wstąpił w styczniu 1945 w Środzie Wielkopolskiej, jako zawód wskazał wówczas kinooperatora. 25 I 1945 skierowany do Centralnej Szkoły Oficerskiej Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego w Lublinie, którą ukończył 13 V 1945. 3 czerwca awansowany na chorążego i mianowany na stanowisko pełniącego obowiązki zastępcy kierownika Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego (PUBP) w Tczewie. 22 VII 1945 awansowany na stopień podporucznika, od 13 VIII 1945 do 1 IV 1946 był pełniącym obowiązki kierownikiem PUBP w Tczewie. 1 IV 1946 przeniesiony służbowo na stanowisko starszego referenta pełniącego obowiązki kierownika PUBP w Sopocie, był nim do 1 II 1948.
W 1947 ukończył Liceum Ogólnokształcące w Tczewie, od 1948 porucznik. Od 1 II 1948 do 2 VIII 1948 był inspektorem w kierownictwie Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Gdańsku (WUBP), od 1948 kapitan. Od 2 VIII 1948 do 11 XII 1950 był inspektorem w kierownictwie WUBP w Lublinie, następnie w Kielcach od 11 XII 1950 zastępca, od 12 XI 1952 do 10 IX 1954 szef WUBP. Od 1951 major, od 1954 podpułkownik Bezpieczeństwa Publicznego. Od 11 X 1954 do 28 XI 1956 zastępca szefa WUBP w Lublinie, następnie do 1 X 1957 starszy inspektor Komendy Wojewódzkiej MO w Lublinie, od 1 X 1957 do 1 VI 1960 drugi zastępca komendanta MO do spraw bezpieczeństwa w Lublinie. Od 1957 podpułkownik MO, od 1959 pułkownik. Od 1 VI 1960 do 1 IV 1966 pierwszy zastępca komendanta MO do spraw bezpieczeństwa w Lublinie, od 1 IV 1966 do 1 VI 1975 tamtejszy komendant wojewódzki MO.
Od 1 VI 1975 do 1983 komendant wojewódzki gdańskiej MO, od 1982 w stopniu generała brygady (awans planowany w 1979, zatrzymany z powodu nieprawidłowości przy uzyskaniu przez niego mieszkania w Sopocie). Od czerwca 1975 do stycznia 1990 wchodził w skład egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku. W 1983–1990 szef Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych w Gdańsku. 15 I 1990 odwołany ze stanowiska.
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalami 10-, 30- i 40-lecia PRL, Orderem Sztandaru Pracy I klasy, Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945, Srebrnym Medalem „Zasłużonym na Polu Chwały”, Brązowym, Srebrnym i Złotym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”, Medalem „Za udział w obronie władzy ludowej”, Złotą Odznaką „Za zasługi w ochronie porządku publicznego”, Złotą Odznaką „Za Zasługi dla Obrony Cywilnej”. W 1986 wpisany do Honorowej Księgi Zasłużonych dla Ziemi Gdańskiej.
Mieszkał w Sopocie. Żonaty był z Janiną (1 I 1925 – 7 XII 2014), pochowani na sopockim Cmentarzu Komunalnym.
