ARENT KLEMENS, przedstawiciel gdańskiej Polonii
| < Poprzednie | Następne > |
KLEMENS JÓZEF ARENT vel ARENDT vel ARNDT (10 I 1915 Gdańsk – 22 I 1985 Gdańsk) kolejarz, ekspedytor, przedstawiciel gdańskiej Polonii. Syn Józefa Arndta vel Arendta (9 VIII 1886 Kiełpino, pow. kartuski – 1918), poległego w I wojnie światowej, i Heleny z domu Starosta (ur. 25 XI 1891 Pomieczyńska Huta, pow. kartuski). Brat Marii Arendt (ur. 16 VIII 1913) i przyrodni brat Małgorzaty z domu Kanka (ur. 1924) oraz Ireny z domu Kanka (ur. 23 XII 1925), pasierb Leona Kanki.
Uczęszczał do gdańskiego Gimnazjum Polskiego. Od 9 VIII 1935 w służbie Polskich Kolei Państwowych (PKP) jako pracownik umowny – dziennie płatny na stanowisku telegrafisty. Zatrudniony od 12 VIII 1935 w Odcinku Drogowym Sopot, od 17 października w Odcinku Drogowym I Gdańsk, a od 26 października na stacji Gdańsk Główny. 26 VI 1937 rozpoczął pracę w Oddziale Ruchowo-Handlowym Gdańsk, zaś 8 VIII 1938 na stacji Gdańsk Główny. Należał do Gminy Polskiej Związku Polaków, Kolejowego Klubu Sportowego, Kolejowego Przysposobienia Wojskowego, Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, Zjednoczenia Kolejowców Polskich oraz Zrzeszenia Pracy (od 1930).
Aresztowany przez Niemców 1 IX 1939, był przetrzymywany w Victoriaschule, następnie więziony w obozie Stutthof. Od 20 IV 1940 w KL Sachsenhausen, skąd 28 maja wywieziono go do KL Mauthausen-Gusen. Wyzwolony przez wojska amerykańskie 5 V 1945. Po powrocie do Polski pracował w firmie Międzynarodowi Ekspedytorzy C. Hartwig (później: Przedsiębiorstwo Spedycji Międzynarodowej „C. Hartwig”). 30 IV 1980 przeszedł na emeryturę. Mieszkał m.in. przy Hindersinstrasse 1 (ul. Kasztanowa) i Redefkaweg 37 (ul. Uczniowska), po wojnie przy ul. Wyzwolenia 21c i ul. Gospody 11d.
Członek Związku Zawodowego Transportowców RP Oddział w Gdańsku-Nowy Porcie (od 1 IV 1946), Wydziału Morskiego Związku Zawodowego Transportowców RP (30 VII 1946), Związku Bojowników o Wolność i Demokrację (10 IX 1965) oraz Związku Inwalidów Wojennych PRL. Odznaczony Srebrnym i Złotym (1978) Krzyżem Zasługi, Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945 (1970), Medalem 30-lecia Polski Ludowej (1974), Odznaką Grunwaldzką, odznaką „Zasłużony pracownik handlu zagranicznego” (1975), srebrną odznaką „Zasłużony pracownik morza”, odznaką „Za zasługi dla Gdańska”.
6 XI 1946 poślubił w Gdańsku ekspedientkę Dorotę Langowską z domu Block (28 IX 1917 Gdańsk – 9 XI 2004 Gdańsk), córkę kolejarza Aleksandra Blocka (6 VII 1875 Sztofrowa Huta, pow. kościerski – 7 II 1970 Gdańsk) i Walerii z domu Kruzickiej vel Krużyckiej (9 XII 1877 Bożepole Królewskie, pow. starogardzki – 2 VI 1953 Gdańsk). Była ona wdową po ekspediencie pocztowym Alfonsie Langowskim (15 VII 1915 Gdańsk – 9 V 1946; data śmierci ustalona sądownie), który zaginął w czasie II wojny światowej. Z pierwszego związku matka Henryka Langowskiego (28 IV 1937 – 24 X 2012), z drugiego – synów Pawła i Edmunda.
Pochowany 25 I 1985 na cmentarzu św. Jadwigi w Nowym Porcie.
Bibliografia:
Archiwum rodzinne Mariusza Arenta.
„Dziennik Bałtycki” 24 I 1985, nr 20 (nekrolog).
„Głos Wybrzeża” 25 I 1985, nr 21 (nekrolog).
Kledzik Witold, Biografie Polaków – pracowników kolejowych (nie wszystkich) zatrudnionych do 31.8.1939 w służbie na PKP na terenie byłego Wolnego Miasta Gdańska, PAN Biblioteka Gdańska, Ms. 5152/1.
Relacja Pawła Wohlerta, w: Gdańsk 1939. Wspomnienia Polaków-Gdańszczan, red. Brunon Zwarra, Gdańsk 1984.
