BAHR SIMON, kupiec, bankier
| < Poprzednie | Następne > |
SIMON BAHR (1543 Gdańsk – pochowany 14 IV 1606 Gdańsk), kupiec, bankier. Wnuk przybyłego do Gdańska z Pucka Georga (Jurgena, Jorge) (1460 Brudzewo pod Puckiem – 1524 Gdańsk), na Starym Mieście ławnika (od 1489), rajcy (od 1506), sędziego (1507, 1512, 1517, 1521, 1524), kamlarza (1509, 1510, 1513, 1514, 1516, 1519, 1520), mieszkającego przy Pfefferstadt (ul. Korzenna). Syn działającego m.in. na terenie Niderlandów kupca Heinricha (Hansa) (zm. po 1560) i Barbary (pochowana 1555 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP)).
Jeden z najbogatszych gdańskich kupców swego czasu. Dostawca króla szwedzkiego Jana III, dostawca i bankier króla polskiego Zygmunta III Wazy. W 1588 otrzymał w dożywotnią dzierżawę, jako zabezpieczenie wierzytelności, starostwo w Berwałdzie (Niedźwiedzica na Żuławach, koło Stegny), dla miejscowego kościoła ufundował w 1590 dzwon, odlany przez gdańskiego ludwisarza Hermanna Benninga I. Ponadto posiadał na Żuławach folwarki w Markusach pod Malborkiem i Drużnie w okolicach Pasłęka. 10 VI 1591 na sejmie w Warszawie nobilitowany i przyjęty do polskiego herbu Rawicz, którym zastąpił swój dotychczasowy: niedźwiedź wspiętego na drzewie i wybierający miód z barci (uwidoczniony np. na dzwonie w Niedźwiedzicy).
Od 1570 żonaty z Judith (1548 – pochowana 20 IV 1606 Gdańsk), córką Heinricha Bartscha, na dzwonie z Niedźwiedzicy przedstawiona jako biblijna Judyta z uniesionym mieczem w prawy ręku i głową wodza wojsk asyryjskich Holofernesa w lewej. Ojciec Heinricha, zmarłego w dzieciństwie; 1/ Barbary (1572 – pochowana 4 II 1607), żony Heinricha Giese (1564–1599) i następnie Leonharda Absolona Langenau (1565 – pochowany 26 XI 1606 w kościele NMP); 2/ Simona (1574–1652), w styczniu 1583 zapisanego do gdańskiego Gimnazjum Akademickiego,
starosty berwałdzkiego, żonatego z Zofią Loitz, następnie z Katarzyną „de Lubocz” oraz Dorotą Lewald; 3/ Judith (1575 – 28 I 1625), żony burmistrza Johanna Speimanna; 4/ Klary (1577–1622), żony burmistrza Eggerta von Kempena, który przejął w 1623 starostwo berwałdzkie; 5/ Heinricha (chrzest 15 V 1582 – 1611 Elbląg), żonatego z Agatą Braun; 6/ Martina (1574–1623), żonatego z Anną Krus ze Szwecji; 7/ Anny (ur. 24 I 1580) zmarłej w młodości, zmarłego w wieku chłopięcym 8/ Sigmunta (ur. 7 IV 1586).
Zmarł z żoną w przeciągu ośmiu dni od siebie. W 1620 w kościele NMP Johann Speimann i Eggert von Kempen ufundowali teściom nagrobek (ukończony w styczniu tego roku) autorstwa Abrahama van den Blocka. Przed jego powstaniem fundatorzy wiedli z sobą prestiżowy spór o jego formę, nie obyło się też bez kłopotów ze strony władz kościoła z uwagi na kalwińskie wyznanie Speimanna.
