BALISZEWSKA-WALICKA ALEKSANDRA, artystka malarka
| < Poprzednie | Następne > |
(MARIA) ALEKSANDRA BALISZEWSKA-WALICKA (nie używa pierwszego imienia) (ur. 3 V 1939 Wejherowo), artystka malarka. Wnuczka Leona Prusińskiego (seniora), który powrócił do Polski po 25 latach z USA z żoną Heleną z domu Lindner i czwórką dzieci. 22 VIII 1922 zakupił w Wejherowie od Paula Gruhla (Grull) budynek „Danziger Hof”, w którym znajdował się hotel, restauracja, a na zapleczu sala teatralna i część mieszkalna, w której się później urodziła. Córka Leona Baliszewskiego i Wandy z domu Prusińskiej. Po zakończeniu II wojny światowej i odebraniu rodzinie Prusińskich majątku wraz z rodzicami przeniosła się do Gdańska.
Studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (PWSSP) w Gdańsku, w pracowniach malarstwa prof. Stanisława Borysowskiego, grafiki prof. Zygmunta Karolaka i tkaniny dekoracyjnej prof. Józefy Wnuk. W czasie studiów trzykrotnie została laureatką nagrody „Czerwonej Róży” dla najlepszego studenta uczelni. Ukończyła także studium pedagogiczne Witolda Frydrycha w Gdańsku.
W latach 1967–1974 graficzka w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku. W latach 1988–2002 pedagożka i wychowawczyni w Państwowym Liceum Plastycznym w Gdyni Orłowie, prowadziła zajęcia z rysunku, malarstwa oraz fakultety z rysunku aktu. Uczestniczyła również z młodzieżą w wielu plenerach, m.in. w Bremie, Wilnie, Florencji, Limoges i Baku. W 1995 powołana na stanowisko konsultanta Departamentu Szkolnictwa Artystycznego Ministerstwa Kultury i Sztuki. W latach 2000–2010 pracowała w Stowarzyszeniu Nadbałtyckich Plastyków im. Mariana Mokwy w Gdańsku i w Gdyni.
Debiutowała w 1965 wystawą malarstwa i grafiki w salonie wystawowym Klubu Studentów Wybrzeża Żak w Gdańsku, w 1966 studencką wystawą grafiki w Grazu w Austrii i wystawą indywidualną w Domu Kultury w Wejherowie. W 1968 indywidualnie wystawiała grafiki w Gdańskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuki. W latach 1969–1971 wielokrotnie wystawiała swoje grafiki i plakaty teatralne w Teatrze Kameralnym w Sopocie, m.in. do spektaklu Tragedia o bogaczu i łazarzu. W 1975 uczestniczyła z czterema plakatami w VI Biennale Plakatu Polskiego w Katowicach, w 1993 i 1996 w IV i V Triennale Akwareli w Lublinie oraz wystawiała z grupą artystów z Wybrzeża w Limoges i Paryżu. W latach 2001 i 2003 prowadziła warsztaty malarstwa i rysunku dla nauczycieli z Kaszub w Kaszubskim Uniwersytecie Ludowym w Wieżycy i Starbieninie, gdzie opiekowała się polsko-niemieckim plenerem malarskim.
W 2011 zrealizowała cykl czarno-białych prac dla wydawnictwa Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego, dotyczący legend kaszubskich, wystawianych w Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie, na dziedzińcu Pałacu Opatów w Oliwie, w Muzeum Literatury w Warszawie oraz na dziedzińcu zamku w Bytowie. W 2013 zainicjowała i zorganizowała plenerową wystawę młodych artystów przy ul. Lastadia w Gdańsku. W 2015 wystawiła prace Moje podwórka w Galerii Danuty i Zdzisława Górskich w Sominach i w galerii NOVA w Malborskim Centrum Kultury, w 2017 w Gdańskim Teatrze Szekspirowskim „Pochód królów”, oparty na związanych z Makbetem, Królem Learem, Hamletem, Romeem i Julią oraz Burzą cykl prac, wykonanych w technice mieszanej (rysunek, grafika, akwarela, kolaż), reprodukowanych cyfrowo i eksponowanych w formie wielkoformatowych wydruków. W 2018 wykonała cykl prac związanych z Piaśnicą, miejscem kaźni z początku II wojny światowej, którego muzeum współtworzył w 1955 jej wuj, Leon Prusiński junior. Prace te wystawiane były w Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie, Europejskim Centrum Solidarności w Gdańsku, Galerii Marynarki Wojennej w Gdyni, w galerii Plama Gdańskiego Archipelagu Kultury. Ponadto w 2018 wzięła udział w zbiorczej wystawie artystów okręgu gdańskiego w Forum Gdańskim.
Autorka ok.70 programów teatralnych, szeregu drobnych form graficznych, okładek oraz kilkudziesięciu plakatów. Wykonała ilustracje do drugiego wydania „Bedekera Kaszubskiego” Róży Ostrowskiej i Izabelli Trojanowskiej (1974). Zaprojektowała kostiumy do Wieczoru trzech króli Szekspira w reżyserii Józefa Słotwińskiego dla Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie (premiera 6 I 1974). Dla Polskich Linii Oceanicznych (PLO) w Gdyni zrealizowała dwukrotnie ekspozycje na Międzynarodowe Targi Poznańskie oraz na zlecenie Ministerstwa Spraw Zagranicznych i Ministerstwa Żeglugi 12 wystaw PLO w polskich ambasadach. Autorka obraz św. Rocha dla kościoła pod jego wezwaniem w Kaliszu Kaszubskim. Projektantka i realizatorka malarstwa ściennego, m.in. dla kawiarni „Wiking" w Gdańsku-Nowym Porcie.
Laureatka m.in. wyróżnienia w dziedzinie grafiki na Ogólnopolskiej Wystawie Studenckiej w Sopocie (1967), I miejsca w konkursie na plakat „Jarmark Dominikański” (1973, 1974 i 1976), Nagrody „Gdański Plakat Roku” za plakat o tematyce kulturalnej (1975). 7 V 2019 w Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie odbył się jej jubileuszowy benefis.
Żona Zdzisława Witolda (15 I 1940 Łódź – 13 VII 2008 Gdańsk), grafika, absolwenta łódzkiego Liceum Fotograficznego i tamtejszego PWSSP, wykładowcy gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych (ASP), matka Dobrochny, skrzypaczki, malarki, graficzki i tłumaczki, oraz Olgierda, muzyka.
Bibliografia:
Schmand Piotr, Evviva l'arte. Aleksandra Baliszewska-Walicka, „Pomerania” 2019, nr 9 (534), s. 6–9.
https://encyklopediateatru.pl/osoby/39202/aleksandra-baliszewska-walicka.
https://galeria-essey.pl/747,Aleksandra_Baliszewska_Walicka_Kim_jestes.
https://www.zpap-gdansk.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=214:aleksandra-baliszewska-walicka-moje-podworka&catid=11&Itemid=185.
https://www.gdansk.pl/wiadomosci/Szekspir-ma-na-mnie-ogromny-wplyw-Zobacz-grafiki-Aleksandry-Walickiej-w-GTS,a,74249.
