BERENTHAL KRZYSZTOF, radny
| < Poprzednie | Następne > |
KRZYSZTOF BERENTHAL (ur. 21 VII 1949 Gdańsk), radny Gdańska. Syn pochodzącego z Lipusza Władysława, kupca w II Wolnym Mieście Gdańsku, po 1945 organizatora przedsiębiorstw handlowych w Gdańsku (Heban, Społem, Centrostal), i Łucji z domu Gołeckiej z Bydgoszczy. Brat Ryszarda (ur. 1940). Uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 36 w Oliwie oraz do V Liceum Ogólnokształcącego. W latach 1968–1972 uczył się w Technicznych Szkołach Budownictwa Okrętowego. W 1985 absolwent Instytutu Historii Uniwersytetu Gdańskiego.
W latach 1971–1972 pracował jako asystent projektant w Centrum Techniki Okrętowej, od 1972 do 1973 jako projektant w Zakładzie Techniki Biurowej, a w okresie 1973–1974 zajmował to samo stanowisko w Zakładzie Remontowo-Budowlanym Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (zob. też Bałtycka Instytucja Gospodarki Budżetowej Baltica). Od 1975 do 1976 był zatrudniony w charakterze referenta do spraw turystyki i kultury w Spółdzielczym Klubie Kultury SSAK. W latach 1980–1991 pracował w Polskich Zakładach Farmaceutycznych Cefarm jako organizator i kierownik Muzeum Farmacji. Od 1991 prowadzi samodzielną działalność gospodarczą. Od 1994 do 1998 pełnił funkcję prezesa i redaktora naczelnego wydawnictwa „Auto Moto Giełda”. W latach 1998–2000 był dyrektorem i menadżerem Polskiego Chóru Kameralnego „Schola Cantorum Gedanensis”. W okresie 2000–2002 pracował jako dyrektor regionalny w niemieckiej firmie EDB. Właściciel firmy ArsConsult, współwłaściciel Batterylife Polska.
Od 1964 przewodnik I klasy Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. Działał na rzecz ochrony środowiska, m.in. w strukturach Ligi Ochrony Przyrody (LOP) oraz Straży Ochrony Przyrody (SOP). Należał do Związku Harcerstwa Polskiego, Towarzystwa Przyjaciół Gdańska, sekcji strzeleckiej Ligi Obrony Kraju, Towarzystwa Przyjaciół Sztuki, Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego. Udzielał się w kole poetyckim i filmowym w Klubie Studentów Wybrzeża Żak.
W latach 1979–1985 działał na rzecz pomocy aresztowanym, internowanym, pozbawionym pracy i prześladowanym w Dominikańskim Duszpasterstwie Akademickim „Górka” (zob. dominikanie, Klub Inteligencji Katolickiej w Gdańsku) przy kościele św. Mikołaja. W stanie wojennym zajmował się także opieką nad młodzieżą akademicką, był współzałożycielem Duszpasterstwa Dziennikarzy Gdańskich, pomagającego internowanym oraz pozbawionym pracy dziennikarzom.
Od 1994 do 2000 należał do Unii Polityki Realnej (UPR). W latach 1994–1998 z listy UPR zasiadał w Radzie Miasta Gdańska. Pracował w Komisji Edukacji, Kultury i Sportu oraz Komisji do spraw Strategii Rozwoju Miasta. W 2014 bezskutecznie ubiegał się o mandat radnego z listy Kongresu Nowej Prawicy.
W 1998 opracował projekt „Delta” – program rozwoju turystyki wodnej na Żuławach, który stał się wzorcem dla obecnie realizowanego przez Urząd Marszałkowski projektu „Pętla Żuławska”. Inicjator i współautor wieloletniego projektu ratowania i zagospodarowania fortów napoleońskich, czego efektem było powstanie Hevelianum.
Autor Przewodnika po gminie Stegna i okolicy (2000), współautor albumów-przewodników Gdańsk. Miasto moich marzeń (wspólnie z Edwardem Klamannem, 1999), Gdańsk, Sopot, Gdynia. Miasto moich marzeń (2001), Miniprzewodnik Gdańsk, Sopot, Gdynia (wspólnie z Edwardem Klamannem i Stanisławem Sikorą, 2004). Autor artykułów o historii Gdańska i regionu publikowanych w piśmie „Jantarowe Szlaki”. W czasopismach publikował również poezję i opowiadania.
Wyróżniony przez LOP oraz SOP czterema odznaczeniami za działalność na rzecz przyrody. Laureat Złotego, Srebrnego oraz Brązowego Lauru przewodnickiego na Międzynarodowych Konkursach Krasomówczych w Golubiu-Dobrzyniu. W 1982 otrzymał nagrodę Polskiego Radia za propagowanie historii i kultury regionu oraz za „talent radiowy”.
Od 1990 żonaty ze Stanisławą z domu Lipka. Ojciec Piotra (ur. 1977), Hanny (ur. 1991) i Kornelii (ur. 1999).
