BIERNAT JAN FRANCISZEK, profesor Politechniki Gdańskiej
| < Poprzednie | Następne > |
JAN FRANCISZEK BIERNAT (ur. 20 X 1937 Gdynia), naukowiec, chemik, profesor Politechniki Gdańskiej (PG). Syn Jana i Józefy z domu Meier. W 1955 absolwent II Liceum Ogólnokształcącego w Gdyni, w 1960 ukończył Wydział Chemiczny PG jako magister inżynier chemii (specjalność: technologia syntezy organicznej). W latach 1960–2009 pracownik Wydziału Chemicznego PG, od 1964 doktor (promotor doc. Emil Taschner), od 1973 doktor habilitowany, od 1974 na stanowisku docenta, od 1987 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1993 profesor zwyczajny.
Na Wydziale Chemicznym pracował od 1960 do 1969 w Katedrze Chemii Ogólnej, od 1969 do 1974 w Katedrze Chemii Organicznej, w latach 1974–1991 był kierownikiem Katedry i Zakładu Chemii Ogólnej, 1991–2007 kierownikiem Katedry Technologii Chemicznej, 1979–1982 wicedyrektorem i p.o. dyrektora Instytutu Chemii i Technologii Nieorganicznej, 1975–1978 i 1984–1987 prodziekanem, a od 1990 do 1996 (dwie kadencje) dziekanem Wydziału Chemicznego.
Odbył staże naukowe w Instytucie Chemii Bioorganicznej Akademii Nauk w Moskwie, ZSRR (1969–1970) oraz Brigham Young University (BYU) w Provo, Utah, USA (1989). Był profesorem wizytującym w BYU (1985, 1987– 1988), Dept. of Analytical Chemistry, University of Hamburg (1989), Dept. of Metallurgical Engineering, University of Utah, USA (1992 i 1993).
Od 2008 na emeryturze.
Prowadził badania naukowe nad aminokwasami i peptydami, chemią związków makrocyklicznych i chemią supramolekularną. Twórca gdańskiej i współtwórca światowej szkoły chemii supramolekularnej. Autor m.in. monografii Materiałoznawstwo (2014), współautor dwóch skryptów w języku angielskim i niemieckim na temat chemii ogólnej, chemii organicznej i supramolekularnej, nanotechnologii.
Twórca i współtwórca trzynastu patentów krajowych i zagranicznych, m.in. sposobu otrzymywania B-podstawionych kwasów asparaginowych. Współpracuje z przemysłem farmaceutycznym i chemicznym (Starogardzkie Zakłady Farmaceutyczne „Polfa” w Starogardzie Gdańskim, Polskie Odczynniki Chemiczne w Gliwicach, wdrożenia dotyczące preparatów farmaceutycznych oraz analityki farmaceutycznej).
Członek Komitetu Redakcyjnego czasopisma „Journal of Inclusion Phenomena and Macrocyclic Chemistry”. Od 1962 roku należy do Polskiego Towarzystwa Chemicznego. Jest członkiem Rady Naukowej Centrum Chemii Polimerów Polskiej Akademii Nauk w Zabrzu oraz Komitetu Naukowego cyklicznej konferencji tematycznej „International Symposium on Macrocyclic and Supramolecular Chemistry” (w 2003 współorganizował jej XXVIII edycję w Gdańsku).
Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1980), Krzyżem Kawalerskim (1988) i Krzyżem Oficerskim (2002) Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2000), Złotym Medalem za Długoletnią Służbę 2008). W 2015 wyróżniony tytułem Honorowy Profesor Emeritus Politechniki Gdańskiej.
Bibliografia:
Dział Obiegu i Archiwizacji Dokumentów Politechniki Gdańskiej (akta osobowe).
Wydział Chemiczny Politechniki Gdańskiej 1945–2017, red. Wojciech Chrzanowski, Gdańsk 2017, s. 64–65.
