CHMIELEWSKI JAN MACIEJ, docent Akademii Medycznej w Gdańsku
| < Poprzednie | Następne > |
JAN MACIEJ CHMIELEWSKI (10 II 1915 Warszawa – 2 XI 1991 Gdańsk) lekarz ze specjalizacją I i II stopnia z neurochirurgii, docent gdańskiej Akademii Medycznej (AMG). Syn urzędnika państwowego Czesława i Marii z domu Junczys.
Ukończył szkołę powszechną w Warszawie, w latach 1923–1932 uczęszczał do prywatnego Gimnazjum Ojców Jezuitów w Chyrowie (ówczesne woj. lwowskie). W 1932 zdał egzamin dojrzałości i rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (UJ) w Krakowie. W 1934 przeniósł się na Wydział Lekarski UJ. W sierpniu 1939 uzyskał absolutorium, dyplom lekarza otrzymał jednak dopiero w 1948. Po wybuchu II wojny światowej przebywał we Francji, gdzie ukończył Szkołę Podchorążych w Bretanii. Był żołnierzem Dywizji Grenadierów. W 1940, w czasie kampanii francusko-niemieckiej, w stopniu kaprala-podchorążego walczył w Lotaryngii, następnie służył w I Batalionie Pułku I Dywizji Armii Polskiej. W czerwcu 1940 trafił do niewoli niemieckiej, w obozach jenieckich doczekał końca wojny.
Pod koniec 1945 powrócił do kraju i podjął pracę na Oddziale Neurochirurgicznym Kliniki Neurologiczno-Psychiatrycznej UJ na stanowisku asystenta. W 1952 został przeniesiony do Gdańska, do III Kliniki Chirurgicznej AMG na stanowisko starszego asystenta, w ciągu kilku miesięcy awansował na stanowisko adiunkta pełniącego obowiązki ordynatora Oddziału Neurochirurgicznego. W 1955 uzyskał specjalizację II stopnia z neurochirurgii i wykonał pierwszą w Gdańsku angiografię. W 1959 brał udział w trzymiesięcznym szkoleniu neurochirurgicznym w Göteborgu. W 1961 w oparciu o dysertację Likworodynamika guzów śródkanałowych otrzymał tytuł doktora nauk medycznych (promotorem był Zdzisław Kieturakis). W 1964 brał udział w Zjeździe Neurochirurgów Brytyjskich. Cztery lata później, na podstawie dorobku i rozprawy Zespoły rzekomego guza mózgu doktor habilitowany nauk medycznych, awansował też na stanowisko starszego wykładowcy. W 1970 uczestniczył w Międzynarodowym Zjeździe Stereotaktycznym w Paryżu w Hôpital Foch. W 1971 objął stanowisko docenta AMG.
W Gdańsku był twórcą piątego w Polsce oddziału neurochirurgicznego. Od 1971 kierował nowo powstałą samodzielną Kliniką Neurochirurgii Instytutu Chorób Układu Nerwowego i Narządów Zmysłów przy Państwowym Szpitalu Klinicznym nr 1 w Gdańsku. W 1972 przebywał na urlopie naukowym we Francji, gdzie zapoznawał się z najnowszymi metodami leczenia chorób naczyniowych mózgu. W 1974 podjął się przeprowadzenia pierwszej w AMG operacji naczyniowej. W 1978 został członkiem Komitetu Programowego Kongresu Europejskiej Federacji Towarzystw Neurochirurgicznych w Paryżu. Od 1985 na emeryturze. Mieszkał początkowo przy ul. Śluza 9/10, następnie przy al. Zwycięstwa 41/42.
Badał tematykę guzów wewnątrzczaszkowych, kranioplastykę, wodogłowie wewnętrzne u dzieci, angiografię w odniesieniu do onkologii mózgu, chirurgię przysadki i okolicy siodła tureckiego, neuropatologię guzów ośrodkowego układu nerwowego. Autor miedzy innymi Postępowanie w zamkniętych obrażeniach czaszki („Polski Przegląd Chirurgiczny” 1963), Postępowanie operacyjne, wyniki bezpośrednie, katamneza, naświetlania promieniami RTG, niekonwencjonalne metody leczenia („Polski Przegląd Chirurgiczny” 1965), Powikłania po radikulografii przy użyciu ronpaconu 280 („Przegląd Radiologiczny i Medycyny Nuklearnej” 1973).
Był członkiem m.in. Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, Polskiego Towarzystwa Neurologów i Neurochirurgów, członkiem-założycielem Polskiego Towarzystwa Neurochirurgicznego oraz jego oddziału gdańskiego. Należał też do Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia oraz Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. W 1991 został honorowym członkiem Towarzystwa Neurochirurgicznego. Odznaczony był Croix de Guerre (Krzyż Wojenny) za udział w kampanii francuskiej oraz Croix de Combatant (Krzyż Kombatanta), które otrzymał z rąk generała Charlesa de Gaulle’a. Uhonorowany był również Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1984), Medalem 30- i 40-lecia (1975, 1985) AMG.
Żonaty był z Francuzką, Erną z domu Sins (17 VIII 1917 – pochowana 4 VI 2010 przy mężu), pielęgniarką. Ojciec Jana Marka (ur. 21 VII 1946) oraz Agnieszki Krystyny (ur. 21 VI 1947). Pochowany 12 XI 1991 na cmentarzu Srebrzysko.
