CHWEDCZUK ZBIGNIEW, dyrygent, kierownik artystyczny Polskiej Filharmonii i Opery Bałtyckiej w Gdańsku
| < Poprzednie | Następne > |
ZBIGNIEW STANISŁAW CHWEDCZUK (1 VI 1921 Warszawa – 2 IV 1995 Gdańsk), dyrygent, kierownik artystyczny Polskiej Opery i Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku. Bratanek Józefa Chwedczuka (22 II 1902 Warszawa – 9 I 1979 Kraków), organisty, pedagoga, w latach 1969–1972 rektora Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie (Akademia Muzyczna im. Krzysztofa Pendereckiego). W latach 1940–1942 student tajnego Konserwatorium Muzycznego w Warszawie. W 1949 absolwent I Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie.
Od 1945 na Wybrzeżu, do 1947 utrzymywał się z nauczania muzyki. Od 1948 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (PWSM) w Sopocie na dwóch kierunkach: w klasie dyrygentury Bohdana Wodiczki oraz fortepianu Krystyny Jastrzębskiej i Stanisława Bielickiego. Od 1 XI 1948 do 15 XI 1949 dyrygował Chórem Politechniki Gdańskiej, którego powstanie zainicjował wraz z Henrykiem Hubertusem Jabłońskim. Związany był też z Gdańskim Zespołem Artystycznym jako pianista-akompaniator. W 1949 objął stanowisko kierownika muzycznego Działu Muzyki Regionalnej i Świetlicowej Radia Gdańsk.
W latach 1950–1954 kontynuował studia muzyczne u Bohdana Wodiczki w łódzkiej PWSM, w 1951 uzyskał tam dyplom z dyrygentury, był też uczestnikiem dyrygenckiego kursu mistrzowskiego pod opieką Waleriana Biediajewa w PWSM w Warszawie. Jednocześnie od 1950 do 1954 był asystentem dyrygenta Państwowej Filharmonii w Łodzi i prowadził działalność pedagogiczną w łódzkim Państwowym Liceum Muzycznym. Od 1954 był dyrygentem w Państwowej Filharmonii i w Operze Krakowskiego Towarzystwa Operowego oraz nauczycielem w Państwowej Szkole Muzycznej II stopnia im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie. Od 1958 do końca 1971 był kierownikiem artystycznym i pierwszym dyrygentem Państwowej Filharmonii Pomorskiej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Bydgoszczy, jednocześnie w latach 1960–1966 prowadził zajęcia z dyrygentury w PWSM w Poznaniu.
Po powrocie do Gdańska od 3 I 1972 do 1981 był kierownikiem artystycznym Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej. Na gdańską scenę muzyczną wprowadził m.in. takie muzyczne arcydzieła, jak: Stabat Mater Gioacchina Rossiniego, Requiem Gabriela Faurégo, Tańce symfoniczne Paula Hindemitha. Z repertuaru polskiego przedstawił m.in. kompozycje: Jana Wańskiego, Mateusza Zwierzchowskiego, Tadeusza Machla, Józefa Zeidlera czy kompozytorów gdańskich: Henryka Hubertusa Jabłońskiego i Konrada Pałubickiego. Doprowadził do wystawienia w Gdańsku wszystkich oper Stanisława Moniuszki, Króla Rogera Karola Szymanowskiego, Legend Bałtyku Feliksa Nowowiejskiego czy Lorda Jima Romualda Twardowskiego. M.in. w 1973 zasiadał w składzie komitetu organizacyjnego IV Ogólnopolskiego Festiwalu Młodych Muzyków.
Po zakończeniu pracy w Gdańsku zapraszany był do prowadzenia koncertów symfonicznych w Szczecinie, Łodzi, Rzeszowie i Krakowie. Koncertował z orkiestrami symfonicznymi w kraju oraz za granicą, m.in. w Austrii, Czechosłowacji, Francji, Niemczech, Szwajcarii, na Kubie. Przez rok akademicki 1983/1984 prowadził w gdańskiej Akademii Muzycznej zajęcia z zespołami orkiestrowymi.
Do jego dorobku artystycznego należą trzy płyty i wiele archiwalnych nagrań dokonanych z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia i Telewizji w Katowicach oraz z Krakowską Orkiestrą Polskiego Radia i Telewizji. Propagował przede wszystkim dzieła polskie, ale także zagraniczne, nieznane, rzadko wykonywane oraz całkowicie zapomniane wśród polskich melomanów. Słynął z interesującego, ambitnego doboru repertuaru prowadzonych przez siebie koncertów.
Odznaczony był m.in. Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Odrodzenia Polski. Mąż Izabeli Barbary z domu Młoczkowskiej (10 VII 1930 – 1 III 2022), ojciec Zofii Sunemark. Pochowany z żoną na cmentarzu Srebrzysko. W 2024 na ścianie kamienicy przy ul. Aldony w Gdańsku-Wrzeszczu Dolnym, gdzie mieszkał w latach 1972–1989, odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową.
Bibliografia:
Błaszczyk Leon Tadeusz, Dyrygenci polscy i obcy w Polsce działający w XIX i XX wieku, Kraków 1964, s. 42-43.
Chwedczuk Zbigniew Stanisław, w: Leksykon polskich muzyków pedagogów urodzonych po 31 grudnia 1870 roku, red. Katarzyna Janczewska-Sołomko, Kraków 2008, s. 54.
Grażyńska Stanisława, Bez jubileuszu, „Dziennik Bałtycki” 1989, nr 59, s. 4.
Rogowicz Tadeusz, Gdańskie Towarzystwo Przyjaciół Sztuki. Mecenat artystyczny, „Gdański Rocznik Kulturalny”, t. 13, 1990, s. 176.
Zbigniew Chwedczuk, //encyklopediateatru.pl/osoby/36307/zbigniew-chwedczuk.
