CZEKANOWICZ-DRĄŻEWSKA ANNA, poetka, prozaiczka
| < Poprzednie | Następne > |
ANNA CZEKANOWICZ-DRĄŻEWSKA (ur. 12 VI 1952 Sopot), poetka, prozaiczka, dramaturżka. Córka inżyniera mechanika Stanisława (3/15 VII 1913 Ryga – 7 II 1968 Gdańsk) i Beatrycze z domu Berwaldt. W 1971 absolwentka ► I Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku, w latach 1972–1978 studiowała w Instytucie Filologii Polskiej ► Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Należała do aktywnie działającego w Gdańsku w latach 70. środowiska młodych poetów i pisarzy. Współredagowała „Litteraria”. Debiutowała w 1974 w ► „Literach” (dodatek „Delta”), w 1976 ukazał się jej debiutancki tomik Ktoś, kogo nie ma, wydany w tzw. serii Borosa. W tym samym roku utworzyła, m.in. z ► Władysławem Zawistowskim, ► Zbigniewem Joachimiakiem, ► Selimem Chazbijewiczem, ► Jerzym Kamrowskim, ► Bożeną Ptak, Waldemarem J. Ziemnickim grupę poetycką ► Wspólność. Związana była z formacją poetycką ► „Nowa Prywatność”.
Uczestniczyła – wraz z innymi przedstawicielami Wspólności – w ważnych dla gdańskiej humanistyki seminariach prof. ► Marii Janion na UG, które zaowocowały serią wydawniczą ► „Transgresje”. Opublikowała m.in. zbiory wierszy: Pełni róż obłędu (współautor Zbigniew Joachimiak, 1983), Najszczersze kłamstwo (1985), Śmierć w powietrzu (1991) i wybór wierszy (z lat 1974–2020) Szelest sukienki. Listy do przyjaciół (2021). Współautorka (z Władysławem Zawistowskim) powieści radiowej Ulica Kwietna (1996–1998) oraz scenariusza kilku pierwszych odcinków serialu telewizyjnego „Radio Romans”. W 1990 przez kilka miesięcy stypendystka International Writing Program Uniwersytetu Iowa (USA), czego plonem był m.in. tom wierszy Śmierć w powietrzu: 21 wierszy podróżnych.
W latach 1978–1990 pełniła funkcję kierownika literackiego ► Państwowej Opery i ► Filharmonii Bałtyckiej, 1995–2007 – zastępcy dyrektora; w okresie 1991–1994 pracowała jako redaktor i redaktor naczelny Oficyny Wydawniczej Graf. W latach 2002–2005 prezes gdańskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Inicjatorka, współtwórczyni wielu wydarzeń kulturalnych, związanych głównie z literaturą, m.in. cyklu sympozjów literackich w ► Nadbałtyckim Centrum Kultury, zasiadała w komisja konkursu literackiego miasta Gdańska im. ► Bolesława Faca. Członkini Polskiego PEN Clubu, rady programowej ► Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego. Od lutego 2007 do kwietnia 2016 dyrektor Biura Prezydenta do spraw Kultury, po przejściu na emeryturę od 2 V 2016 doradca prezydenta Gdańska do spraw kultury. W kadencjach od 2009 do 2021 członkini ► Rady Kultury Gdańskiej, w kadencji 2009–2017 zasiadała w ► Gdańskiej Radzie Działalności Pożytku Publicznego. Od 2019 działa w Fundacji MiastoKreacja, której celem jest „wspieranie działalności na styku kultury, sztuki, nauki, edukacji i życia społecznego”. W kadencji 2021–2025 członkini kapituł ► Medalu św. Wojciecha i ► Medalu Księcia Mściwoja II.
W 1978 otrzymała nagrodę Peleryny (najlepszy książkowy debiut poetycki roku) za tom Więzienie jest tylko we mnie oraz I wyróżnienie w konkursie Czerwonej Róży, w 2000 nagrodę w konkursie dramaturgicznym w kategorii monodram Rady Artystyczno-Programowej Fundacji „Sceny na Piętrze” Tespis w Poznaniu (za monodram Chińska cesarzowa). W 2003 otrzymała ► Nagrodę Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis”, 2019 i 2021 ► Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury, w 2017 Nagrodę Honorową ► Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki w dziedzinie kultury za całokształt dokonań dla kultury gdańskiej, Pomorską Nagrodę Artystyczną za rok 2021 w kategorii kreacje artystyczne (za tomik Szelest sukienki. Listy do przyjaciół), w 2022 po raz pierwszy przyznaną Nagrodę Specjalną „Splendor Gedanensis” oraz Pomorską Nagrodę Literacką "Wiatr od Morza" za całokształt twórczości. W grudniu 2024 uhonorowana
brązowym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. W latach 1978–1985 żona reżysera Marka Drążewskiego.
