DĄBROWSKI JERZY, motocyklista, żużlowiec
| < Poprzednie | Następne > |
JERZY DĄBROWSKI (28 VIII 1919 – 28 VI 1969 Gdynia), motocyklista, mistrz Polski, żużlowiec. Syn Władysława (1896 Warszawa – 8 V 1945 w oflagu), prezesa klubu motocyklowego Związku Strzeleckiego Gdynia, propagatora sportów motorowych na Wybrzeżu, i Heleny (10 X 1898 – 27 IV 1976 Gdynia). Do 1939 reprezentant Związku Strzeleckiego Gdynia. We wrześniu 1938 startował w ostatnim przed wojną Grand Prix Polski zorganizowanym przez Bielańską Sekcję Motorową WKS Legia oraz reprezentował Polskę na prestiżowych wyścigach motocyklowych Grand Prix Estonii. W 1939 w zawodach „Motocykliści na Fundusz Obrony Narodowej” w Bydgoszczy zwyciężył indywidualnie w kategorii 500 ccm na motocyklu marki Rudge oraz zespołowo ze swoim klubem.
Od 1945 zawodnik Gryfa Wejherowo. 15 IX 1946 zwycięzca turnieju o „Złoty Kask” w Poznaniu w klasie 250 ccm, 29 IX 1946 motocyklowych wyścigów ulicznych zorganizowanych przez Gdański Klub Motocyklowy „Na Gruzach Gdańska” (maszyny do 250 ccm i 350 ccm, jechał na Triumphie–Sahara 250) oraz rozegranych wówczas zawodów żużlowych, 2 października w Sopocie zajął piąte miejsce w wyścigu ulicznym na 150 km o Grand Prix Bałtyku. Jeszcze jako zawodnik Gryfa wygrał zawody otwarcia sezonu 1947 w klasie 350, po czym przeszedł do PKM Warszawa i w tym samym roku wygrał między innymi zawody Automobilklubu Polskiego w Warszawie i Puchar Radomiaka w Radomiu w klasie 250 ccm oraz indywidualne mistrzostwa Warszawy w klasie 500 i w wyścigu australijskim. W 1948 zdobył złoty medal podczas Międzynarodowego Maratonu Motocyklowego oraz indywidualne mistrzostwo Polski na żużlu.
Od 1950 zawodnik Związkowca Gdańsk, od 1951 Motocyklowego Klub Sportowego Budowlani Gdańsk. Dziewięciokrotny mistrz Polski w wyścigach drogowych i rajdowych, między innymi w 1946 (klasa 250), w 1947 (klasa 250 i 350), w 1948 (klasa 500), w 1952 (klasa 500), w rajdach w 1949 (klasa 500). 28 X 1951 brązowy medalista mistrzostw Polski w jeździe motocyklowej na trawie rozgrywanych w Sopocie. W latach 1947–1952 trzykrotny zwycięzca Rajdu Tatrzańskiego. Jeździł na motocyklach marki Rudge, NSU i Puch. W 1956 zdobył srebrny medal w „Sześciodniówce” w Garmisch-Partenkirchen. Brał udział w rozwijaniu konstrukcji produkowanego od 1956 motocykla Junak, startując jako jego kierowca testowy, np. w 1958 w Rajdzie Tatrzańskim.
Karierę kończył jako zawodnik żużlowy. Od 1958 jeździł w barwach LPŻ Neptuna Gdańsk, w latach 1960–1961 Legii Gdańsk. Karierę sportową zakończył w 1965 roku. Był między innymi członkiem Głównej Komisji Sportowej Motocyklowej, trenerem motocyklistów, żużlowców oraz propagatorem sportów motocyklowych w Trójmieście i na Wybrzeżu.
Zmarł na atak serca. Pochowany obok matki na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni.
