DAUTER NATHANAEL ERNST, lekarz
| < Poprzednie | Następne > |
NATHANAEL ERNST DAUTER (2 XI 1756 Stare Szkoty pod Gdańskiem – 1 II 1813 Gdańsk), lekarz. Syn piwowara Erdmanna Dautera, urodzonego we wsi Baumgart (Bągart) koło Dzierzgonia, od 6 II 1760 posiadającego kupieckie obywatelstwo Gdańska, w 1770 mieszkającego przy Breitgasse 1160 (ul. Szeroka 56).
17 IX 1771 zapisany został do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. Od 7 X 1776 studiował medycynę w Getyndze (Göttingen), od 1780 doktor na podstawie pracy o hydroterapii zimną wodą Dissertatio inauguralis medica de usu aqvae frigidae externo topico (Göttingen, 1780). Wraz z przyjacielem ze studiów (razem się na nie zapisywali), dr Nathanaelem Berendtem odbył dwuletnią podróż naukową do Holandii, Anglii i Szkocji, następnie zajmował się w Lipsku pracą naukową. W 1784 opublikował nową wersję pracy doktorskiej, poszerzonej o nowe badania (Von dem äußerlichen, örtlichen Gebrauche des kalten Wassers in verschiedenen Krankheiten des menschlichen Körpers (O zewnętrznym, miejscowym stosowaniu zimnej wody w różnych schorzeniach ciała człowieka, Leipzig 1784), która wcześniej – w tym samym roku i oficynie – ukazała się we wspólnej pracy z Nikonem Karpinskim, Adolphem Murrayem i Jean-Jacques’em Menuret de Chambaud w czasopiśmie „Neue Sammlung der auserlesensten und neuesten Abhandlungen für Wundärzte. Aus verschiedenen Sprachen übersetzt” („Nowy zbiór najwykwintniejszych i najnowszych rozpraw dla lekarzy chirurgów. Z różnych mów przetłumaczonych”, Leipzig 1784).
8 IV 1785 uzyskał potwierdzenie posiadania po ojcu kupieckiego obywatelstwa Gdańska. Od 1787 był lekarzem prywatnym, internistą, w Gdańsku. Od 1782 członek, w latach 1789–1790 i 1797–1798 dyrektor (prezes) gdańskiego Towarzystwa Przyrodniczego, wyróżniony przez nie m.in. nagrodą ustanowioną przez Balthasara Hagemeistera II. Od 1782 członek Royal College of Physicians of Edinburgh (Królewskie Kolegium Lekarskie w Edynburgu), od 1794 Deutsche Akademie der Naturforscher Leopoldina (Niemiecka Akademia Przyrodników Leopoldina).
Po ojcu właściciel czynszowej kamienicy przy Breitgasse 1160 (ul. Szeroka 58), w 1797 mieszkał przy Ketterhagergasse 104 (ul. Zbytki 4), w 1808 był właścicielem tego budynku. Zmarł w czasie epidemii tyfusu ( epidemie 1801–1945).
Bibliografia:
Die Matrikel der Georg-August-Universität zu Göttingen 1734–1837, Bd. 1, Hildesheim und Leipzig 1937, s. 224.
Das jetztlebende Danzig. Nach der im Monat März gehaltenen Verführung der Aemter, Dantzig 1810, s. 93.
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. III, s. 176, t. VII, s. 57.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 353.
Tröhler Ulrich, Mildner-Mazzei Sabine, Vom Medizinstudenten zum Doktor, Göttingen 1993, s. 165.
