FROŁOW PAWEŁ, artysta malarz
| < Poprzednie | Następne > |
PAWEŁ FROŁOW (1 II 1902 Kalisz – 27 XI 1993 Sopot), artysta malarz, malował pejzaże, marynistykę, martwe natury, portrety, posługiwał się realistycznym warsztatem. Syn Aleksandra, urzędnika kolejowego i Marii z Piotrowskich. Uczył się w rosyjskiej szkole powszechnej i w gimnazjum w Brześciu nad Bugiem, dokąd w 1904 służbowo został przeniesiony ojciec. W 1914 rodzina, w obawie przed działaniami wojennymi, schroniła się w Połtawie (Rosja). Z powodu śmierci ojca nie ukończył gimnazjum, chcąc zdobyć zawód uczył się rzemiosła malarskiego.
W 1921 powrócił z matką do Brześcia nad Bugiem, pracował jako malarz pokojowy, wolny czas poświęcał malarstwu i rysunkowi artystycznemu. W latach 1939–1941 pod okupacją sowiecką uczył się w Domu Chudożnika (Dom Artysty) w Brześciu (placówka nie posiadała statusu szkoły wyższej). Od wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej w 1941 ponownie pracował jako malarz pokojowy i szyldowy. Latem 1943 wraz z żoną wywieziony został do obozu pracy pod Królewcem. Wiosną 1945, podczas ewakuacji obozu przez Niemców, znalazł się w podobnym obozie pracy w Gdańsku-Oliwie. Po wyzwoleniu zamieszkał w Sopocie, początkowo w kamienicy przy ul. Książąt Pomorskich, od 1946 na sąsiedniej ul. Kazimierza Wielkiego.
15 X 1945 podjął naukę na Wydziale Malarstwa Państwowego Instytutu Sztuk Plastycznych (później Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych (PWSSP) i Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku z siedzibą w Sopocie). Od stycznia 1948 uczęszczał na wieczorowy kurs dokształcający w zakresie gimnazjum i liceum ogólnokształcącego dla dorosłych w Sopocie, zakończony zdaniem matury według programu wydziału matematyczno-przyrodniczego w 1950. Od 1 IX 1951 kierownik Państwowego Ogniska Plastycznego w Pucku (przy obecnej ul. Pokoju 8). W 1952 uzyskał dyplom ukończenia PWSSP u prof. Stanisława Teisseyre’a.
Brał udział w wystawach, m.in.: „Młodzież w walce o pokój” (Warszawa 1950), III Ogólnopolska Wystawa Plastyki (Warszawa 1952/53), IX Doroczna Wystawa Okręgowa ZPAP (Sopot 1954), Salon Jesienny Okręgu Gdańskiego ZPAP (Sopot 1957), Salon Okręgu Gdańskiego ZPAP (Sopot 1962), „Pierwsza dekada. Po burzy nad starym światem. Malarstwo na Wybrzeżu w latach 1945-1955” (Gdańsk 2016/17). W kwietniu 1962 miał w Sopocie indywidualny pokaz swojego malarstwa pejzażowego i marynistycznego. W 1950 otrzymał III nagrodę za pracę „Kuźnia wiejska” na ogólnopolskiej wystawie w Warszawie „Młodzież w walce o pokój”. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku oraz w kolekcjach prywatnych.
Należał do Związku Młodzieży Polskiej (od 1948), Związku Studentów Polskich, Stronnictwa Ludowego i następnie Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego (od 1945). Na studiach aktywnie udzielał się w Bratniej Pomocy i w Federacji Polskich Organizacji Studenckich. Od lutego 1952 członek Związku Polskich Artystów Plastyków (ZPAP). Od ślubu w Brześciu nad Bugiem w 1931 żonaty był z Marią z domu Wasik (3 XII 1906 – 15 I 2002). Pochowani na Cmentarzu Komunalnym w Sopocie.
Bibliografia:
Archiwum Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, teczka studenta Pawła Frołowa.
Archiwum Związku Polskich Artystów Plastyków Okręgu Gdańskiego, kwestionariusz ewidencyjny członka.
„Dziennik Bałtycki” nr 277 z 30 XI 1993, nekrolog.
Katalog III Ogólnopolskiej Wystawy Plastyki, Warszawa 1952/53.
Katalog IX Dorocznej Wystawy Okręgowej ZPAP, Sopot 1954.
Katalog Salonu Jesiennego Okręgu Gdańskiego ZPAP, Sopot 1957.
Katalog Salonu Okręgu Gdańskiego ZPAP, Sopot 1962.
Katalog wystawy „Pierwsza dekada. Po burzy nad starym światem. Malarstwo na Wybrzeżu w latach 1945-1955”, Gdańsk 2016/17.
„Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych Gdańsk 1945–1965”, Gdańsk 1965.
Witz Ignacy, „Plastycy Wybrzeża”, Gdańsk 1969.
