HOPPE ANZELM RYSZARD, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku
| < Poprzednie | Następne > |
ANZELM RYSZARD HOPPE (3 IV 1943 Rumia – 15 VIII 2003 Rumia), lekarz ze specjalizacją I stopnia z analityki lekarskiej i II stopnia z diagnostyki laboratoryjnej, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG). Syn Jana, księgowego, i Joanny Julii z domu Grab, prowadzących gospodarstwo rolne w Rumi. Brat Jolanty, absolwentki Wydziału Lekarskiego AMG, i Lucyny, absolwentki Wydziału Farmaceutycznego AMG.
W latach 1950–1957 uczęszczał do szkoły podstawowej w Rumi, naukę kontynuował w tamtejszym liceum ogólnokształcącym. Ukończył również szkołę muzyczną I stopnia w klasie fortepianu. W 1961 zdał egzamin dojrzałości i podjął studia na Wydziale Lekarskim AMG. Był współzałożycielem Studenckiego Koła Naukowego przy Pracowni Biochemii Klinicznej AMG. Od 1967 lekarz medycyny i młodszy asystent w macierzystej pracowni. Od 1969 starszy asystent, w 1970 ukończył specjalizację I stopnia z analityki lekarskiej. W 1972 przebywał na trzytygodniowym stażu naukowym w Zakładzie Fizjopatologii Akademii Medycznej w Poznaniu. W 1972, w oparciu o rozprawę Wpływ kwasu maleinowego na nerkową regulację gospodarki wodno-elektrolitowej (promotor prof. Stefan Angielski), doktor nauk medycznych. W tym samym roku brał udział w szkoleniu Wieczorowego Uniwersytetu Marksizmu-Leninizmu.
W 1975 otrzymał specjalizację II stopnia z diagnostyki laboratoryjnej, po jej ukończeniu adiunkt do spraw dydaktyki. W latach 1977–1978 przebywał na rocznym stażu w Mayo Clinic w Rochester (Minnesota, USA). W 1979–1980 pełnił funkcję kierownika szkolenia podyplomowego AMG. Od 1981 adiunkt do spraw dydaktyki laboratoryjnej. W latach 1981–1986 kierownik działu diagnostyki laboratoryjnej, w 1981–1987 kierownik Laboratorium Analiz Rutynowych. Od 1985, w oparciu o dorobek naukowy i rozprawę Nerkowa regulacja wydalania fosforanów w ostrych zaburzeniach gospodarki kwasowo-zasadowej, doktor habilitowany w zakresie nauk medycznych biochemii klinicznej. Po likwidacji w 1985 Instytutu Patologii pracował w Katedrze i Zakładzie Biochemii Klinicznej na stanowisku adiunkta pełniącego obowiązki kierownika Laboratorium Analiz Klinicznych (według innych źródeł: Oddziału Diagnostyki Laboratoryjnej). Od 1986 docent na czas określony. W latach 1987–1989 ponownie przebywał na stażu w Mayo Clinic, prowadził między innymi seminaria dla pracowników Division of Physiology and Biophysics oraz dla Division of Nephrology. Odbył także kursy w klinikach w Irlandii (1992, 1993) i Finlandii (1994).
Od 1988 do 1995 kierownik Laboratorium Analiz Elektrolitycznych i Kwasowo-Zasadowych, w latach 1990–1999 kierownik dydaktyki przed- i podyplomowej. Jednocześnie w latach 1989–1995 pełnił funkcję kierownika Banku Krwi i Analiz Serologicznych w Gdańsku. Od 1990 docent na czas nieokreślony. W latach 1991–1993 koordynator projektu TEMPUS JEP Clinical Biochemistry Education in Poland, polegającego na współpracy uczelni medycznych z Wielkiej Brytanii (Glasgow), Irlandii (Dublin) i Gdańska. W latach 1991–1993, z powołania Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej, był członkiem Krajowej Komisji do spraw Państwowego Egzaminu z Medycyny. Od kwietniu 1992 profesor nadzwyczajny AMG. W latach 1992–2000 kierownik Pracowni Endokrynologii i Metabolizmu Kości. W 1999 został kierownikiem Zakładu Medycyny Laboratoryjnej, w 2000–2003 był kierownikiem Katedry i Zakładu Fizjopatologii Akademii Medycznej w Gdańsku, w 2002 prodziekanem Wydziału Lekarskiego AMG, w 2003 ponownie wybrano go na stanowisko kierownika Katedry i Zakładu Fizjopatologii Akademii Medycznej w Gdańsku.
Prowadził zajęcia z biochemii klinicznej, diagnostyki lekarskiej, diagnostyki laboratoryjnej, analizy lekarskiej. Był opiekunem podczas turnusów organizowanych przez Ochotniczy Hufiec Pracy. Prowadził Studium Medyczne dla pracujących. Do jego obowiązków na Akademii Medycznej w Gdańsku należało również sprawowanie nadzoru nad kształceniem podyplomowym. Był członkiem komisji specjalizacyjnych z biochemii klinicznej oraz współautorem programu dla studentów III i V roku Wydziału Lekarskiego, a także współautorem i koordynatorem integracji nauczania biochemii klinicznej w Katedrze Anatomii Patologicznej, Patofizjologii, Biochemii Klinicznej i Medycyny Laboratoryjnej. Prowadził wykłady w Studium Doktoranckim, wprowadził też nowy program zajęć dla Oddziałów Pielęgniarstwa, Stomatologii i Medycyny Laboratoryjnej Katedry i Zakładu Patofizjologii. Na uczelni był członkiem komisji: Nauki, Wyborczej, Statutowej, do spraw Sprzętu Medycznego oraz VIII Zespołu Oceny Członków Władz i Profesorów. Dodatkowo był członkiem i opiekunem chóru Akademii Medycznej w Gdańsku.
Interesowała go głównie tematyka przemian elektrolitowych jonu wodorowego, gospodarka wapniowo-fosforanowa, metabolizm fosforanowy nerkowego mechanizmu działania parathormonu i jego rola w nadciśnieniu tętniczym, udziału przytarczyc w regulacji nadciśnienia tętniczego, patofizjologii zaburzeń gospodarki wodno-sodowej, wapniowo-fosforanowej, kwasowo-zasadowej, patofizjologii drgawek gorączkowych u dzieci, patofizjologii i biochemii nerek, kwasicy cewkowej i niedoczynności tarczycy. Wiele uwagi poświęcił problemom hematologicznym, chorobom płuc i diagnostyce laboratoryjnej. Wdrażał w Akademii Medycznej w Gdańsku nowopoznane w USA metody badań, takie jak np. mikrofluorymetria i electronprobe.
Autor i współautor między innymi rozdziałów w podręcznikach i skryptach dla studentów wydziałów lekarskich i stażystów. Był współautorem Encyklopedii badań medycznych (1996). Publikował w takich czasopismach naukowych, jak: „American Journal of Physiology”, „Nieren- und Hochdruckkrankheiten”, „Journal of Nephrology”, „Kidney International”. Recenzował między innymi dla czasopism: „American Journal of Physiology”, „Pflugers Archiv”, „Journal of Clinical Investigation”.
Był członkiem American Federation for Clinical Research, Mayo Alumni Association, International Federation of Clinical Chemistry: European Society of Endocrinology (od 1996), Komitetu Nefrologicznego Polskiej Akademii Nauk, Polskiego Towarzystwa Biochemicznego, Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, Polskiego Towarzystwa Nefrologicznego – był przewodniczącym oddziału gdańsko-pomorskiego. Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Oddziału Gdańskiego Polskiego Towarzystwa Diagnostyki Laboratoryjnej. Był jednym z członków i założycieli Kolegium Medycyny Laboratoryjnej, a także członkiem Krajowej Komisji Standaryzacji Oznaczeń Enzymatycznych, Lokalnej Komisji Etycznej do spraw Doświadczeń na Zwierzętach Akademii Medycznej w Gdańsku. Należał do Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia (1967– 1980) i NSZZ „Solidarność”(1980–1981).
Odznaczony między innymi: Złotym Krzyżem Zasługi (1991), Medalem Pamiątkowym 50-lecia Akademii Medycznej w Gdańsku (1995) i Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2002). Od 1969 żonaty był z Krystyną z domu Poźniak, absolwentką AMG i farmaceutką, ojciec Moniki (ur. 1970), absolwentki Uniwersytetu Warszawskiego, filolożki i tłumaczki z języka angielskiego, Michała (ur. 1972), absolwenta wyższej uczelni w Stanach Zjednoczonych, ekonomisty, i Magdaleny (ur. 1975), absolwentki Uniwersytetu Gdańskiego, filolożki języka angielskiego.
Zmarł nagle, podczas urlopu, na zawał serca. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Rumi-Janowie. W maju 2004 odsłonięto poświęconą mu tablicę w Zakładzie Medycyny Laboratoryjnej AMG.
