JAGOW ERNST LUDWIG, nadprezydent prowincji Prusy Zachodnie, były patron ulicy
| < Poprzednie | Następne > |
ERNST LUDWIG von JAGOW (6 XI 1853 zamek Calberwisch koło Osterburga, Brandenburgia – 19 IV 1930 Brandenburg nad Havelą), nadprezydent prowincji Prusy Zachodnie. Syn Ernsta Alexandra Leopolda von Jagow (1804–1874), właściciela dóbr Calberwisch i Uchtenhagen, i Bernhardine z domu von Kalben (1822–1900). Brat m.in. polityka Bernharda Erasmusa (1840–1916) oraz Eduarda Georga (ur. 1850).
W 1871 ukończył Akademię Rycerską w Brandenburgu, studiował prawo i ekonomię na uniwersytecie w Berlinie. Następnie pracował w administracji państwowej. W 1881 był asesorem w rejencji w Hanowerze, później w Legnicy, od 1886 landratem (starostą) rodzimego powiatu Osterburg, od 1889 prezydentem rejencji w Poznaniu, a od 1901 rejencji w Kwidzynie. W latach 1889–1901 członek izby niższej pruskiego parlamentu (Preußisches Abgeordnetenhaus; Izba Reprezentantów). W 1905 został nadprezydentem prowincji Prusy Zachodnie. W 1910 został członkiem gdańskiego Towarzystwa Przyrodniczego, od 1918 był jego członkiem honorowym.
Kierował administracją rządową w trudnych latach I wojny światowej, gdy racjonowano podstawowe produkty żywnościowe, w zimowych miesiącach brakowało opału, konieczne było organizowanie pracowników zastępczych w wielu działach gospodarki (głównie kobiet i młodzieży w miejsce powołanych do służby na froncie). Na administrację państwową i miejską spadł też obowiązek organizowania szpitali polowych w różnych obiektach publicznych (szkołach, kinach itd.). Znając założenia traktatu wersalskiego w sprawie dalszych losów Gdańska i Pomorza Gdańskiego, 15 IV 1919 przeszedł na emeryturę i wyjechał z Gdańska do Brandenburga, gdzie został kuratorem katedry. W 1922 wydał w Lipsku wspomnienia myśliwskie Grüne Brüche aus meinem Weidmannsleben (Zielone przerwy w moim życiu myśliwego). Od 1889 członek zakonu joannitów, od 1898 jego kawaler, zaangażowany w prace komandorii poznańskiej.
Po raz pierwszy żonaty z Herthą Elisabeth Klarą von Polenz (1856–1898). 4 VI 1901 poślubił drugą żonę, Helene von Enckevort (1870 – 12 IV 1941 Brandenburg), adoptując jej córkę z pierwszego małżeństwa, Dolly Maxę von Puttkamer (ur. 1895). Jego syn Matthias (ur. 2 II 1891 Berlin) w 1911 uzyskał maturę w gdańskim Gimnazjum Miejskim, potem studiował w Niemczech prawo.
Do 1945 patron ulicy w Gdańsku–Oliwie (ul. Derdowskiego).
