JANKOWICZ ELEONORA, docent Akademii Medycznej w Gdańsku
| < Poprzednie | Następne > |
ELEONORA JANKOWICZ (11 XI 1923 Lasunowo, powiat Postawy, Wileńszczyzna (obecnie Białoruś) – 2 IX 2003 Białystok) lekarz ze specjalizacją I i II stopnia z neurologii, docent Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG). Córka Mojżesza Jankowicza, dozorcy drogowego przy Powiatowym Zarządzie Drogowym w Postawach, a następnie drogomistrza w Hruzdowie, oraz Anny z domu Jaśnikiewicz (5 V 1900 – 20 V 1982 Białystok). Była najstarszą z trójki dzieci, siostra Irena zamężna Kaliska (ur. 1925) była stomatologiem, brat Stanisław (ur. 1931) inżynierem. Uczyła się w Postawach w szkole podstawowej, od 1936 w tamtejszym Gimnazjum Towarzystwa „Oświata”. W 1941, po zajęciu Postaw przez Niemców, przerwała naukę w IX klasie, dzięki pomocy ojca rozpoczęła pracę w miejscowym Gminnym Urzędzie Drogowym. Od lipca 1942 ukrywała się przed wywiezieniem na roboty do Niemiec. Pracowała przy remoncie koszar u inżyniera Jana Hurynowicza, od 1943 zatrudniła się w Białogórskim Starostwie Powiatowym w Postawach, w 1944 w Rejonowym Zarządzie Drogowym w Postawach.
W listopadzie 1945 z rodziną przeniosła się do Olsztyna. Po maturze w 1946 rozpoczęła studia na Wydziale Lekarskim Akademii Lekarskiej w Gdańsku (ALG). W 1951 podjęła pracę w Klinice Neurologii ALG na stanowisku asystentki, w 1952 otrzymała dyplom lekarza. W 1954 uzyskała specjalizację I stopnia z neurologii, w 1958 specjalizację II stopnia. Od 1960 doktor nauk medycznych na podstawie rozprawy Ruchy oddechowe postaci pozapiramidowej wczesnego porażenia mózgowego dziecięcego (promotor Zofia Majewska).
W 1962 brała udział w II Międzynarodowym Kongresie Rehabilitacyjnym w Dreźnie, w 1965 przebywała na trzymiesięcznym stypendium Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej w Garches pod Paryżem. Od 1967, na podstawie dorobku i rozprawy Postać pozapiramidowa a inne postacie mózgowego porażenia dziecięcego, doktor habilitowany nauk medycznych. W 1970 brała udział w II Międzynarodowym Sympozjum Neurologii Dziecięcej w Paryżu.
Od 1971 docent, od 1 października tego roku kierownik Kliniki Neurologii Akademii Medycznej (AM) w Białymstoku. W tym samym roku brała udział w konferencji dotyczącej chorób naczyniowych mózgu w Budapeszcie, posiedzeniu neuropatologicznym zorganizowanym przez Instytut Neuropatologii w Moskwie i Konferencji Neurologów Dziecięcych w Bułgarii. W latach 1977–1978 pełniła funkcję konsultanta do spraw neurologii województwa łomżyńskiego, w 1977–1980 była przewodniczącą Oddziału Białostockiego Sekcji Neurologii Rozwojowej Polskiego Towarzystwa Neurologicznego.
Była członkiem Światowej Federacji Neurologicznej i Komitetu do spraw Badań nad Padaczką przy Komitecie Nauk Neurologicznych Polskiej Akademii Nauk, członkiem Komisji Rehabilitacyjnej Komitetu Terapii Doświadczalnej i wiceprzewodniczącą Białostockiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Walki z Kalectwem. W latach 1979–1982 pełniła funkcję konsultanta regionalnego do spraw neurologii dla województw białostockiego, łomżyńskiego, olsztyńskiego oraz słupskiego. Od 1983 profesor nadzwyczajny (tytularny) i członek Krajowego Zespołu Specjalistycznego do spraw Neurologii, w 1987–1997 członek Kolegium Redakcyjnego czasopisma „Neurologia i Neurochirurgia Polska”. Od 1990 profesor zwyczajny. Podczas pracy w AM w Białymstoku była członkiem Komisji Senackiej do spraw Kształcenia Podyplomowego i Komisji do spraw Zdrowia Studentów. W 1994 na emeryturze.
W badaniach naukowych zajmowała się przede wszystkim tematyką neurologii klinicznej. Interesowała się postacią pozapiramidową mózgowego porażenia dziecięcego, gruźliczym zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych, chorobami naczyniowymi mózgu, padaczką wieku dziecięcego. Badała zespół Landau’a-Kleffnera, encefalopatię Kinsbourne’a i rodzinną oftalmoplegię zewnętrzną. Była autorką m.in. Dyskinezy napadowe a padaczka („Neurologia i Neurochirurgia Polska”, 1999); Zwyrodnienie korowo-podstawne („Neurologia i Neurochirurgia Polska” 2000); Hemosyderoza powierzchowna ośrodkowego układu nerwowego (Aktualności Neurologiczne, 2001).
Odznaczona m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznakę honorową „Za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia”, srebrną odznakę „Zasłużony Białostocczyźnie”, złotą odznakę Towarzystwa Walki z Kalectwem. Pochowana wraz z matką na Cmentarzu Farnym w Białymstoku.
