JASNA, ulica
| < Poprzednie | Następne > |
JASNA, ulica na Siedlcach, do 1945 funkcjonowała pod nazwą Schladahler Weg. Ma długości około 180 m, zlokalizowana we wschodniej części dzielnicy Siedlce, pomiędzy dwoma głównymi ciągami komunikacyjnymi: ul. Kartuską a ul. Malczewskiego. Historycznie zaliczana do Zewnętrznych Nowych Ogrodów, po zachodniej stronie Bramy Nowych Ogrodów. Wzmiankowana po raz pierwszy w 1711 jako Schladahler Weg (Droga do Tarnowej Doliny). Zaludnienie ulicy na przestrzeni wieków XIX–XXI nie ulegało znaczącym zmianom: w 1869 zamieszkiwało przy niej 94 mieszkańców, w 2016 – 91.
Ulicę charakteryzuje zachowana zabudowa mieszkaniowa z okresu II Wolnego Miasta Gdańska. Teren po wschodniej stronie, o powierzchni ponad 11 000 m², między ul. Jasną, ul. Wesołą (Schottenweg), ul. Malczewskiego (Ober Straße) a ul. Kartuską (Karthäuser Straße), nabyła spółdzielnia Danziger Heimat-Siedlungsgesellschaft. W miejscu tym zaprojektowano i wybudowano, według projektu Erwina Letza, zamknięty w prostokąt kompleks trzypiętrowych bloków mieszkalnych (numery nieparzyste 3, 5, 7, 9) ze 118 mieszkaniami, z obszernym podwórkiem w środku, na którym zasadzono kasztanowce, z garażami oraz obiektami użyteczności publicznej (np. magiel). Przed domami zagospodarowano wąskie ogródki oddzielające kamienice od chodnika. Inwestycja, pomimo kryzysu gospodarczego, zrealizowana została powyżej ówczesnych standardów. Po II wojnie światowej, z uwagi na dobry stan zachowania oraz bliskość budynków administracyjnych na Nowych Ogrodach, mieszkania w Danziger Heimat były zamieszkiwane między innymi przez funkcjonariuszy ówczesnych służb mundurowych. Po 1945 zbudowano też pojedynczy budynek pod numerem 1.
Po zachodniej stronie ulicy, pod numerem 4, w latach 1922–1925 dla firmy Joh. Friedrich Busenitz Nachf. GmbH, wybudowano dużą willę, zaprojektowaną przez Brunona Bahra. Zamieszkał w niej prokurent (faktyczny zarządca) tej firmy, Arthur Max Reuter (1866 Gdańsk – 24 VII 1931 Gdańsk). Po jego śmierci, od 1933, właścicielem willi był lekarz ginekolog Kurt Schulemann. Willę charakteryzuje funkcjonalność: w przyziemiu obszerna jadalnia, sień z kominkiem, pokój muzyczny z wyjściem do ogrodu zimowego, kuchnia ze spiżarnią, na piętrze sypialnie, pokój dla służby, obszerne poddasze. Obiekt miał wszelkie udogodnienia – łazienkę, ubikację – i został usytuowany w ogrodzie. Po 1945 – dom mieszkalny.
Na zapleczu domu mieszkalnego pod numerem 2 do początku 2021 funkcjonował warsztat samochodowy.
