KASPRZYK EWA, aktorka
| < Poprzednie | Następne > |
EWA JADWIGA KASPRZYK (ur. 1 I 1957 Stargard Szczeciński), aktorka. Absolwentka liceum ogólnokształcącego w rodzinnym mieście, pedagogiki kulturalno-oświatowej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Słupsku, w 1983 ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną (PWST) w Krakowie. W Teatrze Wybrzeże występowała w latach 1983–2000, zadebiutowała tu 25 VI 1983 rolą w Reportażu z pop-festiwalu Tibora Dery’ego w reżyserii Krzysztofa Gordona. Do 2000 na gdańskiej scenie pojawiła się w wielu wyrazistych rolach klasycznych i współczesnych, między innymi w sztuce Bałałajkin i spółka Siergieja Michałkowa w reżyserii Kazimierza Kutza (premiera 23 XI 1984), Stąd do Ameryki Władysława Zawistowskiego w reżyserii Mikołaja Grabowskiego (19 VIII 1988), Antoniuszu i Kleopatrze Williama Shakespeare’a w reżyserii Krzysztofa Babickiego (16 II 1992), Łysej śpiewaczce Eugène’a Ionesco w reżyserii Grzegorza Chrapkiewicza (9 VIII 1996), w Medyku mimo chęci Moliera w reżyserii Krzysztofa Zaleskiego (27 III 1999). Jej ostatnią premierą w Teatrze Wybrzeże była Babette w Biedermannie i podpalaczach Maksa Frischa w reżyserii Krzysztofa Babickiego (28 X 1999).
W latach 1995–2002 występowała również w sopockim Teatrze Atelier w spektaklach reżyserowanych przez André Hübnera-Ochodlo, między innymi w Wilkach Agnieszki Osieckiej (premiera 4 VIII 1995), Demonach Larsa Norena (8 VIII 1998), Upadku Biljany Sbrljanović (2 VIII 2002). Od 2000 jest aktorką warszawskiego Teatru Kwadrat. Wielokrotnie występowała w filmie, między innymi w Dziewczętach z Nowolipek Barbary Sass (1985), Koglu-moglu Romana Załuskiego (1988), Kochaj i rób, co chcesz Roberta Glińskiego (1997), Wojnie polsko-ruskiej Xawerego Żuławskiego (2009). Grała też w serialach telewizyjnych, między innymi Złotopolscy (1998–2007), Na dobre i na złe (od 2008), Przyjaciółki (od 2011). Już na początku kariery, na I Ogólnopolskim Przeglądzie Spektakli Dyplomowych Szkół Teatralnych w Łodzi, otrzymała wyróżnienie za rolę w Pluskwie Włodzimierza Majakowskiego w reżyserii Jerzego Treli (spektakl PWST w Krakowie).
W 1996 uhonorowana nagrodą teatralną wojewody gdańskiego za rok poprzedni, za rolę w Trzech siostrach Antoniego Czechowa w reżyserii Krzysztofa Babickiego (Teatr Wybrzeże, premiera 18 VI 1995). Na XXVI Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych (2001) otrzymała nagrodę za pierwszoplanową rolę kobiecą w filmie Bellissima w reżyserii Artura Urbańskiego. Ta sama rola rok później została nagrodzona na Międzynarodowym Festiwalu Telewizyjnym w Wenecji. W 2002 Radio Gdańsk przyznało jej tytuł Radiowej Osobowości Roku. W 2009 otrzymała Nagrodę Fundacji Równości Hiacynt, a w 2011 – nagrodę w Nowym Jorku na 2nd United Solo Theatre Festival za rolę w sztuce Patty Diphusa Pedra Almodóvara w reżyserii Marty Ogrodzińskiej (Teatr Rozmaitości, Warszawa).
Do 2019 była żoną inżyniera Jerzego Bernatowicza, matka Małgorzaty (ur. 1987).
