KIRSCH JOHANN GOTTFRIED, diakon kościoła św. Bartłomieja
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN GOTTFRIED KIRSCH (13 I 1672 Gdańsk – 30 VIII 1724 Gdańsk), diakon kościoła św. Bartłomieja. W lipcu 1685 zapisany został do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. M.in. gratulował 25 X 1691 ukończenia nauki przez Gabriela Groddecka. 3 I 1692 zapisał się na uniwersytet w Królewcu, powrócił jednak do Gdańska i 4 IX 1692 był oponentem w dyspucie prowadzonej pod kierunkiem profesora Johanna Schultza Szoleckiego przez Abrahama Groddecka. W semestrze zimowym 1692 studiował w Lipsku, od 13 I 1693 w Wittenberdze. Powrócił do Lipska i w 1696 odbył pod kierunkiem uczącego tam wówczas Johanna Gottfrieda Diesseldorfa końcową dysputę De rigore poenarum militarium eiusque iustitia (O rygorze i sprawiedliwości kar wojskowych).
Wyświęcony w Gdańsku 9 X 1702, od 26 t. m. pastor w Wotzlaff (Wocławy) na Żuławach Gdańskich. Od 3 XI 1709 do śmierci diakon w kościele św. Bartłomieja. W 1712 powołany został w skład komisji pracującej nad pierwszym oficjalnym śpiewnikiem kościelnym, kancjonałem gdańskim (Danziger Gesangbuch), stanowiącym ujednolicone źródła pieśni dla wszystkich nabożeństw publicznych w mikeście. Prace nad kancjonałem zakończono w 1719.
W sierpniu 1724, wraz z pastorem kościoła św. Bartłomieja Gabrielem Kehlerem, diakonem kościoła Najświętszej Marii Panny (NMP) Samuelem Joachimem Hoppiusem, diakonem kościoła św. Katarzyny Christianem Bernhardem Bücherem, kaznodzieją kościoła św. Jakuba Danielem Hartschem, kaznodzieją kościoła św. Ducha Janem Monetą i kaznodzieją kościoła Bożego Ciała Gottfriedem Neanderem, poparł negatywną ekspertyzę pastora kościoła św. Katarzyny Johannesa Falcka, wyznaczonego przez gdańskie Ministerium Duchowne do oceny wniosku syna prepozyta pomorskiego Friedricha Wagnera – absolwenta uniwersytetu w Halle, uczelni uznanej za centrum pietyzmu – o włączenie go w poczet gdańskich duchownych. Sprawa miała ciąg dalszy, zmarł przed jej rozstrzygnięciem (zob. szczegóły Bartholomaeus Haucke).
Autor okolicznościowych wierszy. Podczas studiów poświęcał je kolegom, którzy sięgali po naukowe stopnie. W Gdańsku w 1699 był autorem wiersza z okazji ślubu Adelgundy, córki burmistrza Johanna Ernsta Schmiedena ze swoim dawnym promotorem z Lipska, wówczas już profesorem gdańskiego Gimnazjum Akademickiego Johannem Gotffriedem von Diesseldorf. W tym samym roku żegnał wierszem Johanna Georga Schlieffa (1675–1699), zmarłego podczas studiów w Jenie, w 1701 podobnie żegnał jego brata Daniela Albrechta Schlieffa (1671–1701) (byli to bratankowie rajcy Daniela Schlieffa. W 1702 był autorem wiersza pochwalnego z okazji dnia urodzin tegoż Johanna Etnsta Schmiedena, w 1704 słał mu życzenia z okazji objęcia urzędu burgrabiego. W 1705 dołączył swój wiersz żałobny do drukowanego kazania wygłoszonego po śmierci lekarza Christiana Bucky’ego. Podobnie w 1707 dołączył swój wiersz do drukowanego kazania pogrzebowego po śmierci burmistrza Constantina Fredera. Wrócił do poezji po latach, w 1723, kiedy do kazania Joachima Weickhmanna dołączył wiersz żałobny poświęcony Adelgundzie, wspomnianej żonie Johanna Gottfrieda Diesseldorfa, wówczas już burmistrza gdańskiego.
24 VII 1703 w kościele Najświętszej Marii Panny ożenił się z wdową Constantią Balzer, po raz drugi zawarł związek małżeński w kościele Bożego Ciała 8 X 1708 z Christiną Ulvert, córka Christopha.
Bibliografia:
Album Academiae Vitebergensis, Bd. 7, s. 172; www.deutsche-digitale-bibliothek.de.
Die iüngere Matrikel der Universität Leipzig, Bd. 2, Leipzig 1909, s. 219.
Die Matrikel … der Albertus-Universität zu Königsberg, ed. Georg Ehler, Bd. 2, Leipzig 1911/1912, s. 178.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 247.
Praetorius Ephraim Danziger Lehrer Gedächtniß..., Danzig und Leipzig, 1760, s. 10, 43.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 55, 115.
Schnaase Eduard, Geschichte der evangelischen Kirche Danzigs actenmässig Dargestellt, Danzig 1863, s. 84, 147, 163, 398, 399 .
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 480.
