KOCHAŃCZYK MICHAŁ, podróżnik, alpinista, żeglarz
| < Poprzednie | Następne > |
MICHAŁ JERZY KOCHAŃCZYK (ur. 15 V 1950 Gdańsk), podróżnik, alpinista, polarnik, żeglarz, publicysta. Syn Stanisława (11 X 1912 – 2 III 1983 Gdańsk), handlowca, przed II wojną światową referenta gospodarki materiałowej w zakładzie zbrojeniowym w Stalowej Woli, uczestnika kampanii wrześniowej w 1939, żołnierza Armii Krajowej (AK), po 1945 w Gdańsku, zatrudnionego na stanowiskach administracyjnych w Biurze Odbudowy Portów i Gdańskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego (GPBP). Matka, Leokadia z domu Dzidek (1915–1995), z wykształcenia nauczycielka, w czasie II wojny światowej działała w strukturach Kedywu Armii Krajowej, od 1946 do emerytury pracowała jako kierownik działu zbytu w Sopockich Zakładach Przemysłu Maszynowego w Sopocie. Brat Zofii (ur. 1946).
W 1964 ukończył Szkołę Podstawową nr 66 przy IX Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku. W 1968 absolwent tego Liceum, w tym samym roku podjął studia na Wydziale Przemysłu Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Sopocie. W wyniku połączenia tej uczelni z Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Gdańsku, w 1970 został studentem Wydziału Ekonomiki Produkcji nowo utworzonego Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Studia ukończył w 1975. W latach 1977–1980 studiował afrykanistykę na Podyplomowym Studium Specjalistów dla Krajów Rozwijających się na Uniwersytecie Warszawskim.
W latach 1975–1977 pracował jako inspektor floty pasażerskiej w Żegludze Gdańskiej w Gdańsku, w 1981–1983 jako handlowiec w Centrali Morskiej Eksportowo-Importowej „Centromor” w Gdańsku. W latach 1977–2007 prowadził działalność szkoleniową jako instruktor taternictwa i alpinizmu w Polskim Związku Alpinizmu (PZA), od 1993 do 2011 był prezesem Klubu Wysokogórskiego „Trójmiasto”. Prowadził wykłady fakultatywne na Akademii Morskiej w Gdyni (2003–2014), Akademii Wychowania Fizycznego w Gdańsku (2004–2010), Wyższej Szkole Bankowej w Gdańsku (2007–2019). Od 2002 do 2024 był wykładowcą w Studenckim Kole Przewodników Turystycznych.
Uczestnik rejsów żeglarskich Polskiego Klubu Morskiego (Gdańsk-Wisłoujście) po Morzu Bałtyckim i Morzu Północnym, m.in. w 1966 do portu w Helu i Stralsundzie, w 1968 do portu w Helu, Darłowie, Świnoujściu, Ustce, w 1969 do portów w Londynie, Hawrze, Calais, Ostendzie, Antwerpii, Rotterdamie. W latach 1970-1975 członek Uczelnianego Klubu Turystycznego UG, od 1971 (nadal) Akademickiego Klubu Alpinistycznego. W 1973 był uczestnikiem wyprawy wysokogórskiej w Pamir (Tadżykistan). Do najważniejszych osiągnięć alpinistycznych należały: pierwsze polskie wejścia na himalajskie szczyty Bhaghirathi II (6512 m n.p.m) i Srikajlas (6930 m n.p.m.) w 1981, pierwsze polskie wejście na andyjski szczyt Auzangate (6372 m) w 1983, wytyczenie nowej drogi na jeden z najtrudniejszych szczytów świata, Fitz Roy (3415 m) w Patagonii w 1984, wyprawa na himalajskie Cho Oyu (8201 m) w 1985, również w 1985 wyprawa na Nanga Parbat (8125 m), wejście na najwyższy andyjski szczyt Aconcagua (6960 m) w 1985 i 1992, wejście na najwyższy szczyt Ameryki Północnej - Denali (6192 m) w górach Alaska w 1987, wyprawa na himalajską Annapurnę (8091 m) w 1996. Uczestnik m.in. wyprawy narciarskiej na Svalbard w 1988, wypraw pieszych na pustynię Sahara (1978–1979), pustynię Namib (1992), Syberię (2001), do Amazonii (1984, 2006), na Kilimandżaro (2011). W 2006 uczestnik wyprawy na tratwie przez Morze Bałtyckie, w 2013 rejsu na jachcie s/y „Lady Dana 44” i pierwszego pokonania Przejścia Północno-Wschodniego pod polską banderą. Rejs ten, pod kpt. Ryszardem Wojnowskim, został uznany Rejsem Roku.
W 2011 był koordynatorem akcji poszukiwawczej zaginionych w Peru polskich kajakarzy, Celiny Mróz i Jarosława Frąckiewicza. W 2013 członek zespołu PZA ds. zbadania okoliczności i przyczyn wypadku na zimowej wyprawie na Broad Peak. Od 2022 przewodniczący Komisji Rewizyjnej PZA. 30 VI 1989 był współzałożycielem (podpisanie aktu notarialnego) Fundacji „Sprawni Inaczej”, współzałożyciel i od 2019 członek Fundacji „Fidelis Siluas” („Wierni Lasom”), mającej na celu ochronę polskich lasów, a szczególnie Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego. Członek honorowy Klubu Morskiego Zejman (od 2005), PZA (od 2010), Klubu Wysokogórskiego „Trójmiasto” (od 2011), Polskiej Akademii Dzieci (od 2015).
Autor artykułów i zdjęcia publikowanych na łamach m.in. „Rzeczpospolitej”, „Poznaj Świat”, „Dziennika Bałtyckiego”, „Nie z tej Ziemi”, „Taternika”, „n.p.m”, „Góry i Alpinizm”. Zrealizował 60 programów podróżniczych we współpracy z telewizją Sky Orunia. Autor lub współautor książek Jedno lato w Himalajach (Pelplin 2020), Fitz Roy, Aconcagua (z Wiesławem Burzyńskim, Mirosławem Falco-Dąsalem i Piotrem Lutyńskim, Gliwice 2021), O ten las za daleko (Sopot 2022).
Odznaczony srebrnym (1985) i brązowym (1986) Medalem „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”. W 2023, na 25. Ogólnopolskich Spotkaniach Podróżników, Żeglarzy i Alpinistów „Kolosy”, został laureatem Nagrody „Wiecznie Młodzi” im. Aleksandra Doby. W 1994, za uratowanie kota z wysokiej sosny, otrzymał dyplom od Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami.
Bibliografia:
Relacja Michała Kochańczyka (2024).
https://gutw.ug.edu.pl/strona/96129/mgr_michal_kochanczyk_wspomnienia_z_podrozy.
https://web.archive.org/web/20180302163833/https://www.poznaj-swiat.pl/artykul,Moje_cztery_tratwy_-_Andrzej_Urbanczyk,993.
www.kochanczyk.com.pl.
