KOLONIA FIŃSKICH DOMKÓW
| < Poprzednie | Następne > |
KOLONIA FIŃSKICH DOMKÓW WE WRZESZCZU, osiedle 85 drewnianych domów jedno- i dwurodzinnych, położone między ul. Chrobrego a al. Hallera, na północ od ul. Lwowskiej, na niezabudowanym wcześniej terenie; oddane do użytku 9 V 1948 (w rocznicę zakończenia II wojny światowej, co miało wymiar propagandowy), przeznaczone dla robotników Działu Przeładunków Morskich Centrali Zbytu Produktów Przemysłu Węglowego. Pierwsza w Polsce kolonia tego typu (następne budowano na Górnym Śląsku, a także w Warszawie – Osiedle Jazdów), mająca na celu złagodzenie powojennego głodu mieszkaniowego.
Trzypoziomowe domy pokryte dwuspadowym dachem, stawiane z gotowych prefabrykatów (szkielety konstrukcyjne od parteru do dachu wraz z kompletną stolarką) zakupionych w Finlandii (stąd nazwa) w zamian za węgiel, pierwotnie na nieuzbrojonym terenie (bez kanalizacji); pozostałe elementy (mury piwniczne, fundamentowe, kominowe, pokrycia dachów, okna, piece, instalacje elektryczne) wytwarzane w Polsce; ogrzewane piecami kaflowymi; od podwórza ogródek.
27 III 1950 ulicom osiedla nadano nazwy związane z przemysłem węglowym (Górnicza, Koksowa – obecnie nie istnieje, Kopalniana) lub działalnością portu (Dźwigowa); upamiętniono także „pierwszego polskiego przodownika pracy”, górnika Wincentego Pstrowskiego (zm. 18 IV 1948). Osiedle obliczono na trzydziestoletnią eksploatację, stoi jednak do dziś zachowane w dobrym stanie mimo częściowej utraty pierwotnego charakteru i kształtu w wyniku przeprowadzanych indywidualnie prac remontowo-modernizacyjnych.
