KOWALSKI ANDRZEJ PIOTR, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| < Poprzednie | Następne > |
ANDRZEJ PIOTR KOWALSKI (ur. 12 IV 1964 Złotów), etnograf, filozof, profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Syn urzędników: Alojzego (1925–1973) i Bernadety (1930–2017). Uczył się w Złotowie: szkołę podstawową ukończył w 1979, a liceum ogólnokształcące w 1983 roku. W latach 1983–1988 studiował archeologię i etnografię w Instytucie Archeologii i Etnografii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika (UMK) w Toruniu. Od 1 X 1988 pracował tam jako asystent, od 1 X 1999 do 30 IX 2000 był zatrudniony jako adiunkt w Katedrze Filozofii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Bydgoszczy, a od 1 X 2000 do 31 XII 2004 w Katedrze Etnologii UMK w Toruniu. Od 1 I 2005 pracownik Instytutu Archeologii i Etnologii UG.
Od 1994 doktor w zakresie filozofii kultury (przewód na Uniwersytecie Adama Mickiewicza (UAM) w Poznaniu), od 2002 doktor habilitowany (UAM Poznań), w latach 2005–2015 zajmował stanowisko profesora nadzwyczajnego UG. Profesor tytularny od 17 VII 2015, od 1 VII 2016 profesor zwyczajny w Zakładzie Etnologii i Antropologii Kulturowej Instytutu Archeologii i Etnologii UG. W latach 2008–2012 był prodziekanem do spraw naukowych i kierownikiem studiów doktoranckich na Wydziale Historycznym UG.
Odbył liczne staże naukowe: w Instytucie Historii Kultury Materialnej Akademii Nauk w Petersburgu w zakresie etnologii historycznej i lingwistyki (1997), na University of London w zakresie antropologii historycznej i indoeuropeistyki (2009), w Instytucie Antropologii Towarzystwa Fraunhofera w Sankt Augustin (Nadrenia Północna-Westfalia) w zakresie etnologii wspólnot pierwotnych i religioznawstwa (2017).
Badacz filozofii i antropologii kultury, w szczególności archaicznych form doświadczenia i oglądu świata, a także prehistorii sztuki, problematyki mitu i myślenia magicznego, archeologii, lingwistycznych rekonstrukcji i genealogii wyobrażeń kulturowych w dziedzinie etyki, estetyki, wierzeń wspólnot przedhistorycznych, teorii i historii idei antropologicznych. Autor monografii: Symbol w kulturze archaicznej (1997), Myślenie przedfilozoficzne. Studia z filozofii kultury i historii idei (2001), Mit a piękno. Z badań nad pochodzeniem sztuki (2013), Antropologia zamierzchłych znaczeń (2014), Kultura indoeuropejska. Antropologia wspólnot prehistorycznych (2017).
Członek Komisji Dziejów i Metodologii Badań Archeologicznych Komitetu Nauk Pra- i Protohistorycznych Polskiej Akademii Nauk (PAN; 1999–2012), przewodniczący Zespołu Badawczego Antropologii Historii przy Komitecie Nauk Historycznych PAN (2012–2016), członek Rady Naukowej Centrum Badań nad Początkami Cywilizacji Europejskiej UAM w Poznaniu (2012–2017), a także Komisji Antropologicznej Polskiej Akademii Umiejętności (od 2011), ekspert zespołu interdyscyplinarnego w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego do spraw oceny wniosków o stypendia dla wybitnych młodych naukowców (od 2014; od 2016 przewodniczący sekcji nauk humanistycznych).
Członek redakcji „Rocznika Antropologii Historii” (od 2011) i „Pomorania Antiqua” (od 2016). Od 2020 honorowy obywatel miasta Złotowa.
