KOZŁOWSKI ALFONS, pocztowiec, przedstawiciel gdańskiej Polonii
| < Poprzednie | Następne > |
ALFONS KOZŁOWSKI (30 I 1900 Pelplin – 10 V 1952 Gdańsk), urzędnik pocztowy, przedstawiciel gdańskiej Polonii. Syn Antoniego (14 I 1857 Pelplin – 1937), pocztowca i handlarza drewnem, oraz Marii Katarzyny z domu Kołodziejskiej (ur. 2 X 1868 Rudnopole koło Pelplina). Brat Pelagii (8 VI 1889 Pelplin – 28 IX 1893 Pelplin), Marii Marty po mężu Malczewskiej (ur. 15 II 1891 Pelplin), Antoniego (ur. 3 IX 1892 Pelplin), Melanii po mężu Krajnik (17 VII 1894 Pelplin – 11 I 1954 Pelplin), Heleny (22 VI 1895 Pelplin – 24 VII 1896 Pelplin), Marty po mężu Warsińskiej (30 X 1897 Pelplin – 28 I 1944 Chojnice), Alojzego (2 X 1901 Pelplin – 14 II 1970 Pelplin), Aleksego oraz Anzelma (12 V 1908 Pelplin – 9 VI 1908 Pelplin).
Uczęszczał do szkoły powszechnej w Pelplinie, następnie do gimnazjów w Pelplinie, Chełmnie oraz Malborku, gdzie 19 IX 1919 zdał egzamin maturalny. W okresie nauki od 5 VI 1918 do 4 XII 1918 odbył służbę w 143. Pułku Piechoty w Grudziądzu. W październiku 1919 wstąpił na Wydział Prawny Uniwersytetu Poznańskiego. Od 11 II do 5 VIII 1920 przebywał na praktykach pocztowo-telegraficznych w Smętowie i Tczewie, a 6 sierpnia tegoż roku rozpoczął pracę w Dyrekcji Poczt i Telegrafów na Pomorze. Był zatrudniony w gdańskim Wydziale II Pocztowym razem z Bernardem Kucharskim i Jadwigą Żyłkowską. Następnie, do 30 VI 1924, pracował w Dyrekcji Poczt i Telegrafów RP w Gdańsku. W 1923 wziął udział w zbiórce pieniędzy na Gimnazjum Polskie w Gdańsku. Mieszkał przy Heumarkt 8 (Targ Sienny).
1 VII 1924 rozpoczął pracę w Wydziale Komunikacyjnym Ministerstwa Poczt i Telegrafów w Warszawie, gdzie pozostawał do 31 VIII 1927. W tym czasie, od 3 lipca do 30 sierpnia 1927, odbył służbę w 65. Pułku Piechoty w Grudziądzu jako kandydat do Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty. Od 1 IX 1927 do 31 VIII 1934 był zatrudniony w Dyrekcji Poczt i Telegrafów w Poznaniu na stanowisku referenta personalnego i kierownika Oddziału Organizacyjnego, po czym 1 IX 1934 objął funkcję zastępcy naczelnika Urzędu Pocztowo-Telegraficznego Inowrocław 1, którą sprawował do 15 XI 1936. Od 16 XI 1936 do 1 IX 1939 naczelnik obwodowego Urzędu Pocztowo-Telegraficznego w Kępnie.
Należał do Ligi Morskiej i Kolonialnej, Pocztowego Przysposobienia Wojskowego oraz Związku Zawodowego Pracowników Poczt i Telegrafów (od 1 VI 1922). W 1937 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Po wybuchu II wojny światowej ewakuował się jako pocztowiec do Koła, a stamtąd do Małopolski Wschodniej. 20 IX 1939 przekroczył granicę rumuńską. 5 XI 1939 wyjechał do Francji i wstąpił do Wojska Polskiego. Od 11 XI 1939 do 15 IV 1940 odbywał służbę w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Guer, którą ukończył w stopniu kaprala podchorążego. Do 18 VI 1940 należał tam do kadry instruktorskiej, po czym został wysłany na front w francusko-niemiecki w Bretanii. Po ogłoszeniu 22 czerwca zawieszenia broni przedostał się drogą morską z La Rochelle do Anglii, gdzie został przydzielony do 2. Baonu Strzelców 1. Brygady Strzelców generała Gustawa Paszkiewicza i pełnił tam, do 30 IX 1943, funkcję podoficera broni i amunicji. Od 1 października do 15 grudnia 1943 odbył praktykę administracyjną na poczcie brytyjskiej (w Londynie i okręgu Leeds). Od 16 XI 1943 do 5 III 1945 sprawował obowiązki skarbnika batalionu, 1 XII 1944 otrzymał nominację na podporucznika rezerwy intendentury. Od 6 III 1945 do 15 IV 1947 służył jako oficer gospodarczy 1. Baonu Grenadierów, a jednocześnie, od 16 kwietnia do 27 listopada 1946, pełnił te same funkcje w 101. Oddziale Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia. W 1946 został odznaczony Medalem Wojska Polskiego. Od 15 IV do 27 XI oficer gospodarczy w 2. Baonie Grenadierów. Po zadeklarowaniu 4 X 1947 chęci powrotu do kraju, został 27 listopada odesłany do obozu repatriacyjnego w Cumnock (Szkocja).
Do Polski powrócił (przez Gdynię) 16 XII 1947. Zamieszkał w Gdańsku. Żonaty był z Rozalią z domu Kaczyńską (4 XII 1905 Śliwice – 23 IV 1943), córką chałupnika Augustyna Kaczyńskiego i Joanny z domu Westphal, z którą miał córkę Barbarę (ur. 18 VII 1933 Poznań). Po owdowieniu, ożenił się powtórnie 27 X 1949 w Gdańsku. Pochowany 17 V 1952 na cmentarzu Srebrzysko.
Bibliografia:
Archiwum Akt Nowych, Ewidencja członków Związku Pracowników Poczt, Telegrafów i Telefonów RP (1919–1927).
Centralne Archiwum Wojskowe, teczka personalna Kozłowski Alfons II.56.5883.
„Gazeta Gdańska” 15 V 1923, nr 107.
