KOZACZKA EUGENIUSZ, profesor Politechniki Gdańskiej
| < Poprzednie | Następne > |
EUGENIUSZ TADEUSZ KOZACZKA (22 VII 1942 Ćwików, województwo krakowskie – 27 V 2025 Gdynia), profesor Politechniki Gdańskiej (PG). Syn Kazimierza i Julii z domu Łoś. W latach 1966–1971 studiował na Wydziale Chemii i Fizyki Technicznej Wojskowej Akademii Technicznej im. Jarosława Dąbrowskiego w Warszawie, magister inżynier z zakresu fizyki technicznej. Od 1971 do 1977 pracował jako kierownik Stacji Kontrolno-Pomiarowej Pola Hydroakustycznego Okrętu na Poligonie Kontrolno-Pomiarowym Marynarki Wojennej w Gdyni-Oksywiu. Od 1976 doktor nauk technicznych na podstawie rozprawy Badania zaburzeń hydroakustycznych w ośrodkach ograniczonych (przewód w Instytucie Maszyn Przepływowych Polskiej Akademii Nauk w Gdańsku).
W latach 1977–1981 adiunkt na Wydziale Nawigacji i Uzbrojenia Okrętowego Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej (WSMW) w Gdyni. Od 1980 doktor habilitowany na podstawie dorobku i rozprawy Badanie podwodnych zaburzeń akustycznych wytwarzanych przez śrubę okrętową (przewód na Wydziale Mechanicznym Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie). Od 1981 komandor i docent WSMW, po zmianie nazwy w 1987 Akademii Marynarki Wojennej (AMW) w Gdyni, od 1985 kierownik Zakładu Hydroakustyki. Od 1990 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1994 profesor zwyczajny. W AMW pracował do emerytury w 2012.
Jednocześnie w latach 1995–2012 pracował na stanowisku profesora zwyczajnego na Wydziale Telekomunikacji i Elektrotechniki Instytutu Telekomunikacji Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego w Bydgoszczy, w 1997–2003 na Wydziale Mechanicznym Politechniki Koszalińskiej. Od 2003 do 2020 pracował na Wydziale Oceanotechniki i Okrętownictwa PG, gdzie w latach 2003–2009 był kierownikiem Katedry Hydromechaniki Okrętu, a od 2009 do 2013 kierownikiem Zakładu Hydromechaniki.
W latach 1988–1995 wykonywał projekt budowy trałowca bazowego. Autor wielu rozwiązań dotyczących zmniejszenia wibracji mechanizmów okrętowych oraz zaburzeń w morzu płytkim, hydroakustyki nieliniowej i jej zastosowania do badania dna morskiego, systemu bezpieczeństwa morskiej infrastruktury krytycznej związanego z szumami podwodnymi, autor opracowania o budowie brzegowej hydroakustycznej stacji kontrolno-pomiarowej okrętów (wdrożona przez w Marynarce Wojennej w 1991) do pomiaru szumów okrętów podwodnych. Opracował pierwszy w Polsce hydrofon pomiarowy, dokonał unikalnych w skali światowej pomiarów osadów dna Zatoki Gdańskiej z wykorzystaniem metod akustyki nieliniowej. Prowadził tez badania z zakresu wykorzystania metod hydroakustycznych w badaniach środowiska morskiego. Publikował prace z zakresu hydromechaniki i hydroakustyki, hydrologii akustyki, fizyki technicznej, mechatroniki, w tym autor trzech monografii m.in. Badania zaburzeń hydroakustycznych w ograniczonym środowisku (Gdańsk 1975), współautor artykułów m.in. w: „Oceanologii”, „Polish Maritime Research”, „Archives of Acoustics” (2003–2007 redaktor naczelny), „Acta Physica Polonica”, „Forum Acusticum”, „Polish Naval Academy Press”, „Wojskowym Przeglądzie Historycznym”, „Przeglądzie Morskim”, „Molecular and Quantum Acoustics”, „Acta Acoustica”, „Polish Journal Environmental Stories”, „Archives of Transport”, „Revista Acoustica”, „The Journal of Applies Mechanics”, „Scientific Journal of Naval Academy”, „Zeszytach Naukowych WSMW w Gdyni”, „Przeglądzie Techniki Wojskowej i Logistyki”, „Budownictwie Okrętowym”.
W latach 1978–1983 członek Komitetu Mechaniki Polskiej Akademii Nauk (PAN), od 1981 zasiadał w Komitecie Akustyki PAN, którego w latach 2011–2020 był przewodniczącym, w 2012 wyróżniony został członkostwem honorowym. Członek korespondent PAN. Był członkiem Zarządu European Acoustic Association (EAA) i International Commision for Acoustics (ICA), od 1984 inicjatorem organizowania w Polsce sympozjów z dziedziny hydroakustyki, które przekształciły się w sympozja międzynarodowe pod patronatem obu tych instytucji. Był przewodniczącym Technical Committee on Hydroacoustics EAA, od 2004 do 2012 stałym członkiem komitetu programowego European Conference on Underwater Acoustics, a od 2013 stałym członkiem komitetu programowego Underwater Acoustic Conference end Exhibition. W latach 1987–1997 członek Towarzystwa Konsultantów Polskich, w 1973–2025 Polskiego Towarzystwa Akustycznego, którego w latach 2002–2012 był przewodniczącym. Od 1990 do 2007 zasiadał w Radzie Naukowej Instytutu Oceanologii PAN w Sopocie, od 2018 do 2025 przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu Maszyn Przepływowych PAN. W 2008 był założycielem periodyku „Hydroacoustics”, od 2000 do 2010 redaktorem naczelnym.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim (2012) Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2007), Medalem im. Ignacego Małeckiego, przyznanym przez Polskie Towarzystwo Akustyczne (2012, członek honorowy), Medalem im. Marka Kwieka, przyznanym przez Polskie Towarzystwo Akustyczne (1993), Medalem im. Michaiła Łomonosowa, przyznawanym przez Polskie Towarzystwo Matematyczne. W 2022 wyróżniony tytułem honorowy profesor Emeritus PG.
Żonaty był z Grażyną z domu Soroko, ojciec Marcina i Slawomira, informatyka, nauczyciela w IX LO w Gdyni. Pochowany na cmentarzu Marynarki Wojennej w Gdyni-Oksywiu.
Bibliografia:
„Biuletyn Informacyjny Politechniki Gdańskiej” 8 XII 2016, nr 17.
Kuklińska-Nowak Barbara, Pięcioro naukowców Politechniki Gdańskiej w prezydiach Komitetów Naukowych PAN w kadencji 2020–2023, „Pismo PG” 2020, nr 4, s. 11.
Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny, t. II, red. Janusz Kapuścik, Warszawa 1999, s. 472–473.
www.eugeniuszkozaczka.pl
