KOZIKOWSKA-BRUNA LONGINA, aktorka, śpiewaczka, pedagog
| < Poprzednie | Następne > |
LONGINA KOZIKOWSKA-BRUNA (ur. 1 XI 1934 Starogard Gdański), aktorka, śpiewaczka, pedagog. Córka Franciszka i Marty z domu Potrykus.
Po maturze, w latach 1954–1958, uczyła się śpiewu w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej w Gdańsku, studiowała na Wydziale Wokalnym Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Sopocie (od 1966 w Gdańsku, od 1982 Akademia Muzyczna), w klasie Barbary Iglikowskiej. Recital dyplomowy zaprezentowała w sali koncertowej Grand Hotelu w Sopocie.
Debiutowała jako uczennica rolami Hortensji w Balu w Operze Richarda Heubergera (18 V 1958) i Eurydyki w Orfeuszu piekle Jacques’a Offenbacha (6 VIII 1958). W latach 1958–1983 związana z Teatrem Muzycznym, początkowo z siedzibą w Morskim Domu Kultury w Gdańsku-Nowym Porcie, gdzie zatrudniona była jako aktorka-śpiewaczka, następnie – po przeniesieniu teatru do Gdyni – na stanowisku śpiewaczki-solistki. W latach 1976–2010 pracowała w macierzystej Średniej Szkole Muzycznej jako pedagog śpiewu, oraz w 1989–1992 na Wydziale Dyrygentury Chóralnej, Rytmiki i Wychowania Muzycznego Akademii Muzyczną w Gdańsku, gdzie prowadziła emisję głosu.
W Teatrze Muzycznym w Gdyni zaprezentowała ponad 50 ról teatralnych, w tym wiele pierwszoplanowych, operetkowych, musicalowych i w komediach muzycznych. Zapoczątkowana w Gdańsku współpraca z Danutą Baduszkową, po przenosinach do Gdyni, zaowocowała m.in. rolami: Neriji (Piękna Galatea, Franz von Suppe, 1959), Zuzanny (Cnotliwa Zuzanna, Jean Gilbert, 1960), Elizy (My Fair Lady, Alan Jay Lerner, Federick Loeve, 1965), Gabrielle (Wiedeńska krew, Johann Strauss, 1966), Ilony (Cygańska miłość, Franz Lehar, 1967), Mimosa San (Gejsza, Jones Sidney, 1968), Izabelli (Madagaskar, Ryszard Damrosz, 1968).
Szczególnie znacząca w karierze była współpraca z takimi reżyserami jak Kazimierz Petecki, Janusz Golec, Tadeusz Bursztynowicz, Zbigniew Bogdański, Stanisław Kwaskowski, Kari Vilenius, u których wystąpiła m.in. jako Sylva Varescu (Księżniczka czardasza, Emmerich Kalman 1961), Helena (Piękna Helena, Jacques Offenbach, 1962), Iduna (Fajerkwerk, Paul Burkchard, 1964), Hanna Glawari, Walentyna (Wesoła wdówka, Franz Lehar, 1965), Sydonia (Majcher Lady, Jerzy Derfel, 1972).
Od 9 VI 1964 żona Zbigniewa Bruny, m.in. kierownika muzycznego i dyrygenta Teatru Muzycznego w Gdyni, z którym prezentowała w tym teatrze np. Bajaderę (1960) i Księżniczkę czardasza (1961), po 20 latach powtórzony Bal w operze (śpiewała rolę Anieli, kobiety dojrzałej, 1978), Piratów Arthura Sulivana (1980), Wielki świat Jarosława Kukulskiego, Rozkwit i upadek miasta Mahagonny Bertolda Brechta (1982).
Współpracowała z Państwową Operą i Filharmonią Bałtycką, śpiewając partię Rity w operze Rita Gaetano Donizettiego (1961) oraz z Operetką Warszawską (na otwarcie teatru „Roma”) występując w Wesołej wdówce Franza Lehara (1964). Brała udział w koncertach okolicznościowych, m.in. wraz z Krystyną Suchecką podczas otwarcia siedziby Ośrodka Telewizyjnego w Gdańsku-Wrzeszczu przy ul. Sobotki (1959), w Koncercie Inauguracyjnym prowadzonym przez męża z okazji przekazania nowego gmachu Teatru Muzycznego w Gdyni (1979), w koncercie „Urodziny. 60 lat Teatru Muzycznego” (2018). Brała udział w programach radiowych i telewizyjnych, jak i nagraniach płytowych, np. Stanisław Moniuszko Straszny dwór: nagranie archiwalne w Sopocie 1961 oraz w 2019 (płyta CD).
Odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi (1972), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1983). Laureatka konkursu „Ulubiony Aktor Wybrzeża” (1962), wyróżniona Orderem Stańczyka, nagrodą miesięcznika „Litery” (1968), Nagrodą Specjalną Ministra Kultury z okazji 50-lecia Teatru Muzycznego (2008), Medalem Za Długoletnie Pożycie Małżeńskie (55 lat, 2019).
<
