KRÓLIKOWSKI JÓZEF, redaktor naczelny „Dziennika Bałtyckiego”
| < Poprzednie | Następne > |
JÓZEF KRÓLIKOWSKI (ur. 5 X 1931 Modle, powiat Skierniewice), dziennikarz, redaktor naczelny „Dziennika Bałtyckiego”. W 1955 absolwent Wydziału Dziennikarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. W 1949 korespondent „Nowej Wsi”, „Pokolenia”, „Wsi”, „Głosu Robotniczego” w Łodzi. Od 1955 członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR).
W Gdańsku w latach 1955–1969 kierownik działu łączności z czytelnikami „Głosu Wybrzeża”. Od 1970 do 1974 zastępca redaktora naczelnego, w latach 1974–1981 redaktor naczelny „Dziennika Bałtyckiego”. Na przełomie lat 1981–1982, w stanie wojennym, redaktor naczelny trójgazety „Głos Wybrzeża – Dziennik Bałtycki – Wieczór Wybrzeża”. W latach 1982–1985 redaktor naczelny „Głosu Wybrzeża”.
W okresie 1984–1987 przewodniczący Rady Prasowej przy premierze gen. Wojciechu Jaruzelskim. W latach 1985–1990 wiceprzewodniczący Komitetu do spraw Radia i Telewizji – prezes Polskiego Radia w Warszawie. Pełnił też funkcję prezydenta Międzynarodowej Organizacji Rozgłośni Radiowych. Po przejściu na emeryturę do 1992 pracował w Zarządzie Głównym Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej (ZG SDP), od 1993 do 1995 redaktor naczelny cotygodniowego „Biuletynu Publicystycznego” dla redakcji terenowych, wydawanego przez Fundację Prasa Polska w Warszawie. W latach 1993–2004 organizator i redaktor naczelny dwutygodnika „Polska Scena Polityczna”. Od 1999 współpracował z warszawskim magazynem „Tęcza Polska”.
W latach 1957–1982 członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, wielokrotny delegat na zjazdy stowarzyszenia, w latach 1970–1980 prezes Oddziału Morskiego SDP, 1975–1981 członek Prezydium ZG SDP. W 1982 członek założyciel Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej, wielokrotnie we władzach Zarządu Głównego.
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim (1975) i Oficerskim (1984) Orderu Odrodzenia Polski, odznakami „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1970), „Zasłużony Pracownik Morza”, „Zasłużony Działacz Kultury”.
