KURJANOWICZ-KULIKOWSKA LUCYNA, inżynier, hydrolog, geolog
| < Poprzednie | Następne > |
LUCYNA KURJANOWICZ-KULIKOWSKA (25 XII 1934 Sołone, powiat Wilejka, województwo wileńskie – 19 X 2007 Gdańsk), hydrogeolog, inżynier geolog. Córka Jana Kurjanowicza (po 17 IX 1939 zamordowany przez Rosjan w więzieniu w Buczaczu powiat tarnopolski) i Kseni (10 V 1914 – 21 III 1965 Gdańsk). 20 VI 1941 z matką i siostrą wywieziona do Kraju Ałtajskiego na Syberii. 23 III 1946 powróciła do Polski z matką (siostra zmarła na Syberii), mieszkała początkowo w Łobzie koło Szczecina, od 1948 w Gdańsku. W 1952 absolwentka II Liceum Ogólnokształcącego.
W latach 1952–1953 pracowała jako kasjerka w Wojewódzkim Zarządzie Dróg Publicznych w Gdańsku. Od 1953 do 1958 studiowała na Wydziale Budownictwa Wodnego Politechniki Gdańskiej (PG), magister inżynier geologii w specjalności hydrogeologii. W 1967 uzyskała uprawnienia w zakresie poszukiwania i rozpoznawania wód podziemnych. Od 1958 do emerytury w 1990 pracowała w Przedsiębiorstwie Geologicznym Gospodarki Komunalnej „Północ” w Gdańsku (po zmianie nazwy: Przedsiębiorstwo Geologiczne Zakład w Gdańsku) na stanowiskach: technik geolog, geolog, starszy geolog dokumentator, starszy specjalista samodzielny dokumentator. Opracowała wiele opracowań hydrogeologicznych dotyczących budowy i rozbudowy ujęć, aktualizacji zasobów wód podziemnych, ujęć wiejskich komunalnych i przemysłowych na terenie województwa bydgoskiego i toruńskiego. Należała do Polskiego Towarzystwa Geologicznego i oddziału gdańskiego Związku Sybiraków.
Odznaczona m.in. odznaką „Zasłużony dla województwa bydgoskiego” (1977), srebrną odznaką „Zasłużony dla polskiej geologii (1981).
Była żoną Stefana Kulikowskiego (8 IX 1920 – 29 V 1998 Gdańsk), ojcem Kariny, absolwentki Akademii Medycznej w Gdańsku. Pochowana z matką i mężem na cmentarzu Srebrzysko.
Bibliografia:
Ankieta Związku Sybiraków, życiorys, www.zbiory społeczne.pl/dokumenty.
Marian Balcer, Kurjanowicz-Kulikowska Lucyna, w: Studia i absolwenci Oddziału Geologii Politechniki Gdańskiej 1951–1960, red. Stanisław Downarowicz, Lubin 2013, s. 166.
