KWAPISZ MARIAN, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| < Poprzednie | Następne > |
MARIAN KWAPISZ (6 I 1935 Żachcie powiat Piotrków Trybunalski – 6 VIII 2022 Gdańsk), matematyk, profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Syn Franciszka i Zofii. W latach 1948–1952 uczeń Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Chrobrego w Piotrkowie Trybunalskim. W 1956 ukończył studia matematyczne na Wydziale Matematyczno-Fizyczno-Chemicznym Uniwersytetu Łódzkiego (UŁ). Od 1 X 1956 (z nakazu pracy) do 30 IX 1970 pracownik w Katedrze Matematyki Politechniki Gdańskiej: od 1961 doktor w oparciu o rozprawę Zmodyfikowana metoda kolejnych przybliżeń Picarda do rozwiązywania zwyczajnych równań różniczkowych i różniczkowo-różnicowych (promotor: prof. Zygmunt Zahorski), od 1966 doktor habilitowany na podstawie dorobku i rozprawy O pewnej metodzie kolejnych przybliżeń i jakościowych zagadnień równań różniczkowo- funkcyjnych i różnicowych w przestrzeniach Banacha(oba przewody na UŁ). W latach 1963–1964 przebywał na stażu w Leningradzie.
W latach 1970–1996 pracował na UG, od 1976 profesor nadzwyczajny (tytularny). W latach 1970–1984 i 1987–1988 kierownik Zakładu Zastosowań Matematyki i Metod Numerycznych Instytutu Matematyki UG, w latach 1975–1978 wicedyrektor tego Instytutu. W latach 1975–1978 i 1981–1985 członek Senatu UG. W 1984–1985 dziekan Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii UG, 27 XI 1985, wraz z rektorem UG Karolem Taylorem i prodziekanem doc. dr Jerzym Grzywaczem z powodów politycznych odwołany z funkcji (wziął udział w pogrzebie studenta chemii na UG, Marcina Antonowicza, ofiary działań służb bezpieczeństwa), zablokowano mu też wówczas możliwość ubiegania się o stanowisko profesora zwyczajnego, uzyskał je dopiero w w grudniu 1989.
W latach 1970–1980 współorganizator – z matematykami z Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu Wrocławskiego – kilku Letnich Szkół Metod Numerycznych i Informatyki. W 1988–1989 i 1994 visiting professor na uczelniach amerykańskich; wykładał też między innymi na University of Aberdeen (1977), oraz na University of Basrah w Iraku (1986–1987). W latach 1996–2005 kierownik Zakładu Równań Różniczkowych Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Bydgoszczy.
Główne dokonanie naukowe to udowodnienie twierdzenia o istnieniu i jednoznaczności rozwiązań dla obszernych klas równań różniczkowo-funkcyjnych, twierdzenia o zbieżności procesów iteracyjnych i dyskretyzacyjnych dla takich równań.
Autor monografii Równania Rekurencyjne (Gdańsk 1978) oraz podręczników Elementy Teorii Równań Rekurencyjnych (Gdańsk 1983), Wstęp do Matematyki Finansowej (Bydgoszcz 1998). Od 1957 członek Polskiego Towarzystwa Matematycznego, w latach 1983–1985 wiceprezes Zarządu Głównego, w 1969–1977 prezes oddziału gdańskiego. Od 1975 członek Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, w 1979–1987 przewodniczący Wydziału III, Nauk Matematyczno-Fizyczno-Chemicznych, w 1991–1993 skarbnik, w 1995–1998 pierwszy wiceprezes, w 1998–2001 zastępca sekretarza generalnego. Od 1989 członek American Mathematical Society (AMS), w latach 1991–1993 European Mathematical Society. Członek komitetów redakcyjnych czasopism naukowych: od 1975 „Commentationes Mathematicae”, w latach 1975–1999 „Applied Mathematics”.
Odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1977), odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1974). Od 1966 mąż Haliny z domu Nowalskiej, dr stomatologii, od 2020 przewodniczącej Sekcji Socjalnej Klubu Seniora Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, ojciec Jarosława i Przemysła.
