LANGE ARNHOLT, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
ARNHOLT LANGE (16 XI 1667 Gdańsk – 12 IV 1724 Gdańsk), złotnik. Syn Hansa Christopha Langego. Od 1697 zatrudniony jako czeladnik w warsztacie Nathanaela Schlaubitza. Pracę mistrzowską wykonał w 1699 u Konrada Jakoba Keseberga. 27 IV 1700 otrzymał obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli). Miał synów Johanna Constantina i Gottfrieda Arnholta, których kształcił w zawodzie. Dyplomy uzyskali u niego Jacob Starck, zapisany w 1701, E. Dobberman (1702), Christoff Falck (1711) i Michael Schleich (1720). Nauki nie ukończył zapisany w 1709 Johann Daniel Döbritz.
Wdowa po nim, Barbara z domu Neander (11 IX 1677 – 29 VI 1740), prowadziła warsztat przy Goldschmiedegasse 1092 (ul. Złotników 27) do chwili przekazania go synowi w 1740.
Używał znaku warsztatowego z monogramem AL w owalu. Z jego dorobku wymienić można zawieszki z wilkomu murarzy ( Muzeum Narodowe w Gdańsku), kubki (Muzeum Narodowe w Gdańsku), dwa kufle ze scenami nowotestamentowymi (rynek antykwaryczny) oraz argenteria sakralne: kielich (dawniej kościół św. Józefa Gdańsku), relikwiarz św. Brygidy (dawniej kościół św. Brygidy w Gdańsku), aplikację na obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem i zespół plakiet wotywnych (Kościerzyna).
Zob. też złotnictwo.
