LOSSIUS PETRUS II, profesor Gimnazjum Akademickiego
| < Poprzednie | Następne > |
PETRUS LOSSIUS II (Loß) (25 VI/VII 1588 Gdańsk – 29 IX 1639), uczony. Syn Petrusa Lossiusa I. W maju 1596 zapisany został do gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, w 1610 studiował w Heidelbergu, tam w 1612 uzyskał stopień magistra sztuk wyzwolonych, w 1613 studiował teologię. W 1616 profesor filozofii i bibliotekarz w Gimnazjum Akademickim. W 1629 wykładał grekę, a w 1631 fizykę. Jego uczniowie na zakończenie nauki przygotowywali publiczne dysputy filozoficzno-przyrodnicze (zachowane w Polskiej Akademii Nauk Bibliotece Gdańskiej jako Programma invitatoria). Autor wielu publikacji, m.in. filozoficznych, np. Disputat de nomine physices (1627), Disputatio de affectibus corporum naturalium motu loco et tempore (1627), Disputatio de principiis rerum naturalium (1627), Disputatio de fossilibus et metallis (1630) czy Disputatio de sensu et sensibili (1634), także żałobnego wiersza po śmierci w 1639 Catheriny, córki burmistrza Gerharda Brandesa, żony Christopha von Proen.
Po raz pierwszy żonaty był z bliżej nieznana Anną, po raz drugi ożenił się 29 II 1617 z Reginą Cunow, ojciec dziesięciorga dzieci,
ochrzczonych w kościele św. Piotra i Pawła, dzieci, w tym Petera III (pochowany 19 VII 1685), od sierpnia 1626 ucznia Gimnazjum Akademickiego, który w 1684 zakupił grób nr 23 w kościele św. Trójcy w imieniu wszystkich dzieci („Mag. Peter Loß Erben”), gdzie pochowano szczątki ojca i zapewne jego samego, a także jego brata, Hansa (chrzest 5 VIII 1621 – pochowany 8 I 1676 jako „Peter Loß Bruder”).
Bibliografia:
Die Matrikel der Universität Heidelberg, Bd. 2, berab. Gustav Toepke, Heidelberg 1886, s. 565.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 60, 118.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 375.
