MACHNO JÓZEF, I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR
| < Poprzednie | Następne > |
JÓZEF MACHNO (6 IX 1915 Kielce – 12 I 1976 Warszawa), I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (KW PZPR) w Gdańsku. Pochodził z rodziny robotniczej, ojciec Józef z zawodu był kelnerem, matka Sabina. Miał wykształcenie średnie. W latach 30. XX wieku członek Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej i Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom. Walczył w kampanii wrześniowej 1939. W latach 1943–1945 członek Robotniczej Partii Polskich Socjalistów i Polskiej Partii Socjalistycznej – Lewica, oficer polityczny w Ludowym Wojsku Polskim.
W 1945 przewodniczący Komitetu Wojewódzkiej Organizacji Młodzieżowej Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego w Łodzi. W latach 1946–1948 I sekretarz Wojewódzkiego Komitetu Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS) w Krakowie, 1947–1948 członek Centralnego Komitetu Wykonawczego PPS, 1948–1950 II sekretarz Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (KW PZPR) w Katowicach, w 1950 II sekretarz KW PZPR w Szczecinie, od 1950 pracownik polityczny Komitetu Centralnego (KC) PZPR, w okresie 1954–1955 sekretarz do spraw organizacyjnych Komitetu Warszawskiego PZPR, w 1955 zastępca kierownika Wydziału Organizacyjnego KC PZPR, w latach 1955–1957 kierownik Wydziału Socjalnego KC PZPR.
Od 25 X 1956 do 2 II 1960 I sekretarz KW PZPR w Gdańsku, poseł na Sejm PRL II kadencji (1957–1961), przewodniczący sejmowej Komisji Gospodarki Morskiej i Żeglugi (1957–1961). Od lutego 1960 do marca 1965 wiceminister w Ministerstwie Żeglugi, podsekretarz stanu w Ministerstwie Żeglugi (1960–1974), w latach 1965–1971 sekretarz Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich, 1971–1973 sekretarz Frontu Jedności Narodu.
W okresie sprawowania przez niego funkcji I sekretarza KW PZPR w Gdańsku rozpoczęto wydawanie „Wieczoru Wybrzeża” (1957), uruchomiono linię kolei elektrycznej na trasie Gdynia–Wejherowo (1957; Szybka Kolej Miejska), rozpoczęto próbne nadawanie audycji Telewizji Polskiej Gdańsk (1958), rozpoczęto budowę osiedla mieszkaniowego Przymorze (1960).
Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1954), odznaką „Za zasługi dla Gdańska” (1960). Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na warszawskich Powązkach.
