MAJEWSKI JERZY, ksiądz, współpatron gdańskiej ulicy
| < Poprzednie | Następne > |
JERZY MAJEWSKI (27 VIII 1904 Gdańsk – 22 VIII 1942 Dachau), ksiądz, z rodziną patron ulicy w Gdańsku.
Syn przybyłego do Gdańska w 1900 Jana Majewskiego (17 VI 1879 Radomino koło Lubawy – 1945, zginął w KL Sachsenhausen), początkowo pracownika stoczniowego, od 1911 kupca i restauratora przy Oberstraße 95 (ul. Malczewskiego) w Gdańsku-Siedlcach), oraz poślubionej mu 20 X 1902 Pauliny Licznerskiej vel Licznierskiej (ur. 9 XI 1884 Świniarcu (obecnie województwo warmińsko-mazurskie) – 7 III 1927 Gdańsk, przy porodzie najmłodszej córki). Brat Bernarda, Jadwigi (14 VI 1907 – 15 II 1986), Alfonsa (4 V 1911 – 5 IX 1939), Kazimierza (10 VII 1914 – 5 I 1985), więźnia Stutthofu, Franciszka (22 II 1916 – 14 III 1942 KL Auschwitz), Elżbiety (ur. 23 VIII 1918), żony Austriaka Ferdynanda Fritscha (od 1 III 1938 trenera piłkarzy Gedanii, Katarzyny (5 XI 1920 – 10 IX 1997), Haliny (1924 – 23 XII 1927) i Marii (ur. i zm. 7 III 1927).
Uczęszczał do szkoły ludowej na Siedlcach, następnie do szkoły przygotowawczej Friedländera i Gimnazjum Miejskiego, od 1923 do Gimnazjum Polskiego, gdzie wstąpił do I Drużyny Harcerskiej im. Zygmunta Augusta. Po maturze w 1927 podjął studia filozoficzno-teologiczne w Seminarium Duchownym w Pelplinie. Święcenia kapłańskie otrzymał 19 XII 1931, mszę prymicyjną odprawił 27 grudnia w kościele św. Franciszka w Emaus. Od grudnia 1931 był wikariuszem w parafii w Łęgu koło Chojnic, w 1932 został przeniesiony do diecezji gdańskiej.
Początkowo wikariusz w kościele Bożego Ciała w Pręgowie, od 15 V 1934 wikariusz w kościele (katedrze) Trójcy Świętej w Oliwie, od 1 I 1935 w kościele Najświętszego Serca Jezusowego we Wrzeszczu, od 1 X 1937 w parafii Najświętszej Marii Panny Gwiazdy Morza w Sopocie. Kontynuował działalność ks. Waltera Hoefta, podejmując aktywną współpracę z kołami Stowarzyszenia Młodzieży Katolickiej Żeńskiej i Męskiej. Wspomagał także działalność sopockiego Koła Przyjaciół Harcerstwa, kierowanego przez Różę Marszałową, był kapelanem sopockiego harcerstwa. Dla polskiej młodzieży organizował wycieczki, przedstawienia teatralne, zawody sportowe, kółka śpiewacze, zajęcia z literatury i historii Polski.
Dzięki wsparciu proboszcza ks. Paula Schütza jako jedyny polski ksiądz uniknął aresztowania z chwilą wybuchu II wojny światowej, nadal pracował w parafii. Aresztowany w efekcie donosu 19 XI 1940, przebywał w gdańskim więzieniu, następnie w obozach koncentracyjnych Stutthof, w 1941 w Sachsenhausen i od 19 XI 1941 w Dachau. Zmarł z wycieńczenia. Na prośbę proboszcza sopockiej parafii władze KL Dachau przysłały urnę ze spalonymi w krematorium prochami. Ksiądz Paul Schütz zorganizował uroczystości pogrzebowe, prochy pochowano 30 VIII 1942 na Cmentarzu Katolickim w Sopocie.
W latach 90. XX wieku pośmiertnie odznaczony srebrnym Krzyżem Harcerskim. Imię rodziny Majewskich od 19 V 1977 nosi ulica w dzielnicy Zaspa-Rozstaje.
Jego nazwisko umieszczono na tablicy na Domu Harcerza (zob. Dwór Miejski), upamiętniającej gdańskich harcerzy poległych i pomordowanych podczas II wojny światowej. W lipcu 2019, podczas remontu dachu kościoła Gwiazdy Morza w Sopocie, znaleziono dokumenty związane z jego osobą i działalnością sopockiej Polonii, m.in. należącą do niego legitymację członkowską Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku, które stały się zalążkiem tworzonej wspólnie z Muzeum Sopotu Izby Pamięci.
