NAGEL ALBRECHT EDUARD, lekarz
| < Poprzednie | Następne > |
ALBRECHT EDUARD NAGEL (14 VI 1833 Gdańsk – 22 VII 1895 Tybinga (Tübingen), Badenia-Wirtembergia), lekarz. Syn Heinricha Ferdinanda dyrektora średniej szkoły św. Piotra i Pawła, brat Rudolfa Leonharda (1836 Gdańsk – 25 II 1919 Gdańsk), profesora gimnazjum w Elblągu i dyrektora gimnazjum w Grudziądzu.
W 1851 (jak później brat) ukończył Gimnazjum Miejskiego, studiował medycynę na uniwersytecie w Królewcu (Königsberg) i w Berlinie, od 1855 doktor okulistyki na podstawie rozprawy Obersavationes quaedam ophthalmoscopiae. W 1855, wraz z kolega ze studiów Johannem Juliusem Moritzem Schnellerem, założył przy Vorstädtischen Graben (ul. Podwale Przedmiejskie) pierwszą klinikę okulistyczną w Gdańsku. Od 1859 kontynuowal studia w Utrechcie, w Anglii i w Szkocji, od 1862 prowadził praktyke wiejską (klinikę w Gdańsku, przeniesioną na Breitgasse (ul. Szeroka), prowadził samodzielnie wspólnik). Po habilitacji z okulistyki, od 1864 docent na uniwersytecie w Tybindze i właściciel tamże prywatnej kliniki, od 1867 profesor tytularny, od 1874 profesor zwyczajny, od 1875 dyrektor nowo powołanej kliniki okulistycznej tamtejszego uniwersytetu.
Autor m.in. Das Sehen mit zwei Augen (1861). Kontynuował badania swego mistrza, twórcy nowoczesnej okulistyki niemieckiej, prof. Albrechta von Graefe, nad operacyjnym usuwaniem zaćmy i problematyką badania dna oka. Od 1888 członek Niemieckiej Akademii Nauk Leopoldiny.
Zmarł na zawał serca. Ojciec Wilibalda (19 VI 1870 Tybinga – 13/14 I 1911 Rostock), profesora medycyny.
Bibliografia:
„Danziger Zietung”, 24 VII 1895 (nekrolog, życiorys).
Biographisches Lexikon der hervorragenden Arzte ..., t. 4, Berlin-Wien 1932, s. 320.
