NEUFELD GEORG sen., rektor szkoły św. Jana, profesor Gimnazjum Akademickiego
| < Poprzednie | Następne > |
GEORG NEUFELD senior (George; Neuenfeldt) (1584 Koszalin – 6 III 1655 Gdańsk), rektor szkoły św. Jana, profesor gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. Od 1612 nauczyciel w szkole św. Katarzyny i kantor w kościele św. Katarzyny w Gdańsku. Od 1622 ekonom i wychowawca klasy tercji Gimnazjum Akademickiego, zastąpił w tej roli zmarłego Johanna Coletusa (syna Michaela Coletusa). W latach 1627–1630 rektor szkoły św. Jana. W ramach dążenia do utrzymania równowagi między kalwinistami zdobywającymi coraz większe wpływy wśród nauczycieli Gimnazjum Akademickiego, Rada Miejska powołała go w 1630 w gimnazjum na stanowisko profesora. Wcześniej funkcję tę pełnił Enocha Hutzinga II, który został pastorem w Bogatce. Prowadził zajęcia z łaciny w kasie secundzie oraz ćwiczenia muzyczne dla wszystkich klas. Autor epicediów (żałobnych wierszy), m.in. w 1636 po śmierci Samuela Heintza.
Od 1610/1615 żonaty z poślubioną w Gdańsku Anną (chrzest 10 VIII 1589 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP)), córką Lorenza Figka (1530 – pochowany 31 X 1602 tamże w grobie Simona Schultza nr 387), od 1559 posiadającego kupieckie obywatelstwo Gdańska, i jego drugiej żony, poślubionej w 1573 w Gdańsku Barbary Kretschmer (około 1552 – pochowana 2 XII 1618 w kościele NMP w grobie nr 365). Ojciec 1/ Barbary, od 1641 żony Johanna Köpke (Köpeniusa, zm. 16 III 1674), pastora w Trutenau (Trutnowy) i zapisanych we wrześniu 1630 do Gimnazjum Akademickiego 2/ Georga jr, 3/ Martina (pochowany 13 VI 1667 w kościele św. Trójcy), 25 V 1635 z bratem Conradem zapisanego na uniwersytet w Królewcu, po studiach prawniczych prokuratora sądowego w Gdańsku i 4/ Conrada (13 I 1623 Gdańsk – 24 I 1656 Królewiec), od 1640 także ucznia Pädagogium w Szczecinie, od 1641 studenta w Rostocku, od 1642 w Kopenhadze, od 1644 w Wittenberdze, w 1645 magistra filozofii, w 1646 prawa, od 1648 adiunkta na wydziale filozofii tamże, od 1649 w Jenie, od 1650 rektora szkoły katedralnej w Kneiphof (część Królewca), bardzo konfliktowego uczestnika dysput, niezależnie od dziedziny (teologia, filozofia, prawo), w końcu ukaranego zakazem druku przez rektora miejscowego uniwersytetu Adama Ricciusa (brata profesora gdańskiego Gimnazjum Akademickiego Christophera Ricciusa), od 1650 męża Elisabeth, córki miejscowego burmistrza Henninga von Wegnera.
11 III 1655 pochowany w kościele św. Trójcy.
Bibliografia:
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 120.
Die Matrikel … der Albertus-Universität zu Königsberg, ed. Georg Ehler, Bd. 1, Leipzig 1910, s. 359.
Faber Walther, Die Johannisschule in Danzig vom Mittelalter bis zum Jahre 1824, Danzig 1925, s. 39–40.
Haken Christian Wilhelm, Versuch einer diplomatischen Geschichte der Königlich Preußischen Hinterpommerschen..., Lemgo 1765, s. 290.
Köhler Burckhardt, Pommersche Musikkultur in der ersten Hälfte des 17. Jahrhunderts. Mit einer Bibliographie pommerscher Musikalien, Sankt Augustin 1997, s. 503.
Krollmann Christian, Neufeld Konrad w: Altpreußische Biographie, Bd. 2, Marburg/Lahn, 1967, s. 460.
Prätorius Ephraim, Dantziger–Lehrer Gedächtniβ..., Danzig und Leipzig, 1760, s. 76.
Prätorius Ephraim, Athenae Gedanenses sive commentarius..., Leipzig, 1713, s. 74, 180–181.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 111.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 172; 3, 381.
