NIEMANN JOHANNA, pedagog, pisarka
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANNA NIEMANN (18 IV 1844 Gdańsk-Wrzeszcz – 1 IV 1917 Oliwa), pedagog, pisarka. Córka Gustava, urzędnika państwowego w stopniu radcy rządowego (Regierungsrat) i Charlotte Louise baronowej von Nordenflycht, stryjecznej wnuczki pisarki Hedvig Charlotty Nordenflycht (1718–1763), uważanej za pierwszą szwedzką feministkę. Miała siedmioro rodzeństwa, nie chodziła do szkół. W 1869 zdała egzamin nauczycielski uprawniający do pracy w szkołach. Do 1890 pracowała jako nauczycielka gdańskich szkół miejskich, w 1887 w szkole podstawowej dla dziewcząt przy Faulgraben (ul. Gnilna). Po rezygnacji z pracy ze względu na stan zdrowia poświęciła się pisarstwu.
Autorka poczytnych w Gdańsku, kilkakrotnie wznawianych, powieści i nowel o tematyce historycznej i współczesnej. Debiutowała Duszami Arystotelesa (Die Seelen des Aristoteles, Lipsk 1886), choć już w 1877 wydała opowiadania Kleine Studien (Małe studia). Akcja jednej z pierwszych jej powieści Die beiden Republiken (Obie republiki, 1887) rozgrywała się w Gdańsku w czasach I Wolnego Miasta Gdańska (1807–1813). Książki jej autorstwa ukazały się w latach 1877–1905, a zbiór nowel O, wolności! (O Freiheit! Novellen) w 1902.
Była zaprzyjaźniona m.in. z Lou Andreas-Salomé (1861–1937), rosyjską arystokratką, pisarką i psychoanalityczką, jej kochankiem Rainerem Marią Rilke (1875–1926), z którymi się spotykała podczas ich pobytów w Gdańsku w 1898 i 1899, korespondowała m.in. z pisarką i podróżniczką, twórczynią niemieckiej powieści kolonialnej Friedą von Bülow (1857–1909).
W 1892 mieszkała przy Brotbänkengasse 23 (ul. Chlebnicka), w 1914 przy Am Johannisberg 7 (ul. Sobótki), pod koniec życia w Oliwe przy Kaisersteg 3 (ul. Piastowska, Przymorze Małe). Pochowana na cmentarzu ewangelickim w Oliwie.
