ORDYNKI
| < Poprzednie | Następne > |
ORDYNKI. W 1526 król polski Zygmunt I Stary powołał gdańską Radę Miejską (Szeroką Radę) składającą się z trzech ordynków: I (rada miejska właściwa), II ( ława miejska) i III (pospólstwo; Trzeci Ordynek). Do kompetencji Szerokiej Rady należały najważniejsze sprawy wewnętrzne i zewnętrzne natury politycznej, wojskowej, społecznej, gospodarczej, oświatowej, wyznaniowej itd. Do podejmowania uchwał konieczna była zgoda I i II ordynku oraz co najmniej dwóch kwartałów Trzeciego Ordynku. Ordynki obradowały osobno, stanowisko każdego przedstawiano w tzw. recesie (protokole; recesy). Spośród członków ordynków powoływano stałe lub doraźne komisje i deputacje, które nadzorowały działalność niektórych urzędów oraz zajmowały się określonymi problemami życia miejskiego, na przykład opłatami, podatkami, posiadłościami wiejskimi; kwestiami handlu, rzemiosła, cechami, żeglugi, zapasów zbożowych, portu, obronności, porządku publicznego; pożyczkami, loteriami. Liczba komisji i deputacji jest nieznana. W tej formie przestała istnieć w 1814.
