PANER JÓZEF, ksiądz
| < Poprzednie | Następne > |
JÓZEF PANER (5 IX 1939 Pyzdry – 26 III 2009 Gdańsk), administrator kościoła Matki Boskiej Bolesnej. Syn rzeźnika Józefa i Janiny z domu Olejniczak. W Gdańsku od 1945, ojciec był pracownikiem Dyrekcji Polskich Kolej Państwowych i strażnikiem w Polskim Związku Wędkarskim.
Ukończył Szkołę Podstawową nr 22 w Gdańsku-Letnicy, w 1957 IV Liceum Ogólnokształcące w Gdańsku-Nowym Porcie. Od 15 IX 1957 do 15 VI 1963 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Gdańskim Seminarium Duchownym. W latach 1968–1971 i 1973–1975 kontynuował studia na Wydziale Prawa Kanonicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (KUL), zakończone doktoratem z prawa kanonicznego na podstawie rozprawy Powstanie i struktura prawna patriarchatu aleksandryjskiego do Soboru Konstantynopolitańskiego IV (869–870). Studium historyczno-prawne (promotor: ks. prof. dr hab. Edmund Przekop). Święcenia kapłańskie przyjął 29 VI 1962 (w trakcie studiów seminaryjnych) z rąk bp. Edmunda Nowickiego w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (NMP) w Gdańsku.
Od 15 VI 1963 do 30 VI 1966 wikariusz i katecheta w parafii Ducha Świętego (przy kościele NMP), od 1 VII 1966 do 25 IX 1968 wikariusz i katecheta w kościele św. Michała w Sopocie. Od 1 VIII 1971 do 31 VIII 1973 wikariusz w kościele (katedrze) Trójcy Świętej w Gdańsku-Oliwie, od 1 VIII 1975 do 30 VI 1978 wikariusz w kościele św. Brygidy, gdzie następnie do 9 X 1979 służył pomocą duszpasterską. Od 10 X 1979 do 15 VIII 1982 pełnił tą samą funkcję w kościele Matki Boskiej Bolesnej w Gdańsku. Od 15 VIII 1982 do 31 VII 1983 proboszcz kościoła Matki Boskiej Częstochowskiej w Kiezmarku. Od 1 VIII 1983 do 30 VI 1988 administrator kościoła Matki Boskiej Bolesnej w Gdańsku. Od 1 VII 1988 do śmierci pomoc duszpasterska w kościele św. Brygidy w Gdańsku. W czasie studiów na KUL, w okresach wolnych od zajęć, pomoc duszpasterska przy parafii kościoła NMP i katedry oliwskiej.
Jednocześnie od 1 VIII 1975 do 31 X 1976 był notariuszem Kurii Biskupiej (od 25 III 1992 Kurii Metropolitalnej Gdańskiej) w Gdańsku-Oliwie, od 1 XI 1976 do śmierci pracownikiem Biskupiego Sądu Duchownego (od 25 III 1992 Gdańskiego Trybunału Metropolitalnego), na stanowisku obrońcy węzła małżeńskiego – na etacie Kurii od 1 V 1980. Od 25 III 1992 promotor sprawiedliwości Trybunału Rogatoryjnego do spraw beatyfikacji ks. Mariana Góreckiego, ks. Bronisława Komorowskiego, ks. Franciszka Rogaczewskiego, siostry Alicji Kotowskiej CR i siostry Julii Rodzińskiej OP; proces zakończył się włączeniem wymienionych do grona „108 polskich męczenników z czasów II wojny światowej”, beatyfikowanych przez papieża Jana Pawła II 13 VI 1999 w Warszawie.
Od 1 X 1976 wykładowca prawa kanonicznego w Gdańskim Seminarium Duchownym. Po kilkuletniej przerwie, po ponownej nominacji na profesora seminarium, wykładał tam do śmierci. Kanonik honorowy Kapituły Archikatedralnej Gdańskiej (od 17 IX 1992) oraz kanonik gremialny Kapituły Kolegiackiej Gdańskiej (od 22 VI 2001). W latach 2005–2008 członek Komitetu Redakcyjnego „Studiów Gdańskich”, periodyku wydawanego przez Gdańskie Seminarium Duchowne.
W grudniu 2004 zeznawał w Prokuraturze Okręgowej w Elblągu w sprawie molestowania nieletnich przez ks. Henryka Jankowskiego.
Zmarł po kilkuletniej chorobie na plebanii kościoła św. Brygidy w Gdańsku. 30 III 2009 mszę żałobną w kościele św. Brygidy odprawił abp. Sławoj Leszek Głódź. Pochowany w grobowcu kapłańskim na cmentarzu Łostowickim.
