POŻAKOWSKA JADWIGA, artysta plastyk, scenograf
| < Poprzednie | Następne > |
JADWIGA POŻAKOWSKA (13 XI 1928 Kraków – 11 VIII 2006 Gdańsk), artysta plastyk, scenograf. Ukończyła Wydział Architektury Wnętrz i Scenografię w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Uczennica prof. Karola Frycza, Andrzeja Stopki i Tadeusza Kantora. Za namową tego ostatniego pracę zawodową rozpoczęła w 1954 u Krystyny Skuszanki w Teatrze Ziemi Opolskiej, pierwszą autorską scenografię przygotowując do sztuki Pierre’a Augustina Beaumarchais’go Wesele Figara (premiera 17 lipca). W latach 1956–1957 pracowała w Teatrach Dramatycznych w Częstochowie, w 1957–1961 w Teatrze im. Adama Mickiewicza tamże, w 1961–1962 w Teatrze im. Aleksandra Fredry w Gnieźnie.
W 1961 rozpoczęła trwającą 25 lat stałą współpracę z Teatrem Wybrzeże (po 1962 etatowy pracownik). W Teatrze Wybrzeże i Państwowej Operze Bałtyckiej zrealizowała około 70 prac ze swych blisko 200 scenografii teatralnych. Ostatnią sztuką, do której przygotowała oprawę plastyczną, była Panna z mokrą głową według Kornela Makuszyńskiego, zrealizowana 19 XII 1993. Opracowała także scenografie dla m.in. Teatru Współczesnego im. Edmunda Wiercińskiego we Wrocławiu, Teatrów Dramatycznych w Gdyni i Elblągu, Teatru Muzycznego w Gdyni, Teatru Śląskiego im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach, Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie, Teatru im. Wilama Horzycy w Toruniu czy Słupskiego Teatru Dramatycznego.
W latach 1964–1978 tworzyła scenografie dla Teatru Telewizji, m.in. do Henryka IV Williama Shakespeare’a w reżyserii Jerzego Golińskiego (premiera 17 VIII 1964), Niestałości serc Pierre’a de Marivaux w reżyserii Kazimierza Łastawieckiego (24 IV 1970) czy Dlaczego mnie budzą? Michela de Ghelderode w reżyserii Marka Okopińskiego (28 V 1972). Była współautorką, wraz z Bogusławą Czosnowską, przedstawienia Czartowskie sprawki, wyreżyserowanego przez tę drugą 17 XI 1985 w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym im. Juliusza Słowackiego w Koszalinie.
Laureatka nagród m.in. za scenografię do Otella w Teatrze im. Mickiewicza w Częstochowie (1961), za scenografię do przedstawienia Frank V Friedricha Dürrenmatta w Teatrze Wybrzeże – na IV Festiwalu Teatrów Polski Północnej (FTPP) w Toruniu (1962), za scenografię do przedstawienia Kaukaskie kredowe koło Bertolda Brechta w Teatrze Wybrzeże na V FTPP (1963), za scenografię do przedstawień Henryk IV i Komu bije dzwon z Teatru Wybrzeże w Gdańsku na VI FTPP (1964), "Złotej Maski" za scenografię do przedstawień Świętoszek i Akt przerywany w Teatrze im. Osterwy w Lublinie (1970), Nagrody Jury Dziecięcego za scenografię do przedstawienia Planeta Bajka w Teatrze im. Horzycy w Toruniu na Ogólnopolskim Festiwalu Sztuk Dziecięcych w Wałbrzychu (1983).
Odznaczona m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1971), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1986), Orderem Stańczyka, przyznawanym przez „Litery”, (1965), Medalami 30-lecia (1976), 40-lecia (1986) i 50-lecia (1996) Teatru Wybrzeże, odznaką „Za zasługi dla Gdańska” (1970). Laureatka m.in. Nagrody Prezesa Rady Ministrów za Twórczość dla Dzieci i Młodzieży za twórczość scenograficzną w dziedzinie teatru dla młodego widza (1984), Nagrody Teatralnej wojewody gdańskiego za scenografię do przedstawień O dwóch takich, co ukradli księżyc i Antygona w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1984) oraz za scenografię do przedstawień Balladyna w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku i Mały kominiarczyk w Operze Bałtyckiej w Gdańsku (1987), Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury (1986, 2002), tytułu „Zasłużony Działacz Kultury” (1977) i „Przyjaciel Dziecka” (1979).
Pochowana na Cmentarzu Komunalnym nr 5, Łostowickim. 19 X 2002 w Pałacu Opatów dział teatralny Muzeum Narodowego w Gdańsku przygotował wystawę jej projektów scenicznych z okazji 50-lecia pracy zawodowej, zatytułowaną Pół wieku z teatrem. Kolejną prezentacją jej dorobku artystycznego, również zorganizowaną w Pałacu Opatów przez dział teatralny Muzeum Narodowego w Gdańsku, było pośmiertne, retrospektywne podsumowanie twórczości w czasie wystawy monograficznej Pani scenograf. Jadwiga Pożakowska na scenach polskich (28 IV – 13 VI 2010). Pokazano wówczas projekty i rysunki do jej najlepszych 26 spektakli teatralnych. Wystawie towarzyszyła książka Kazimierza Brauna pod tym samym tytułem.
