POPEK JACEK, prorektor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku
JACEK POPEK (ur. 14 V 1939 Otłoczyn), artysta projektant, prorektor Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych (PWSSP) w Gdańsku. Syn Mieczysława, pracownika Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Gdańsku i Stanisławy z domu Rudej. Do 1945 mieszkał z rodziną w Aleksandrowie Kujawskim, następnie w Gdańsku. W 1956 ukończył Technikum Budownictwa Miejskiego w Gdańsku. W latach 1958–1966 studiował na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej. W czasie studiów, w latach 1956–1958 pracował jako asystent w Biurze Projektowo-Usługowym „Miastoprojekt” w Gdańsku, w 1963–1964 odbył staż w biurze projektowym „M.F. Rogerro” w Turynie. Pełnił funkcję prezesa sekcji plastycznej Naukowego Kola Studentów Architektury PG, a przez trzy kadencji prezesa Naukowego Koła Studentów Architektury. W 1966 obronił pracę dyplomową Projekt akademickiego półsanatorium przeciwgruźliczego, uzyskując tytuł magistra inżyniera architekta.
Od 1966 do 1969 zatrudniony był w Zakładzie Architektury Tropikalnej przy Katedrze Architektury Powszechnej na Wydziale Architektury PG. Od 1968 asystent, od 1970 starszy asystent w Pracowni Projektowania Architektury Wnętrz Ryszarda Semki w PWSSP w Gdańsku. W latach 1971–1972 odbył praktykę w mediolańskich biurach projektowych Roberta Menghi i „Area Studio”. Od 1972 wykładowca, od 1976 starszy wykładowca, od 1978 docent w Katedrze Projektowania Form Przemysłowych PWSSP; prowadził Pracownię Wzornictwa Przemysłowego na Wydziale Architektury i Wzornictwa. W latach 1982–1983 odbył praktykę jako projektant w fabryce maszyn budowlanych w Turynie. W latach 1976–1978, 1980–1982, 1984–1987, 1997–2011 kierownik Katedry Wzornictwa Przemysłowego PWSSP. W latach 1978–1981 i 1987–1990 prorektor PWSSP, przewodniczący komisji rekrutacyjnej (1980-1981). Od 1990 profesor (tytularny) sztuk plastycznych, od 1994 profesor zwyczajny. Od 2011 na emeryturze.
Projektował dla przemysłu morskiego i lotniczego (radiostacje, śmigłowce, komory dekompresyjne). Zajmował się projektowaniem elementów wyposażenia wnętrz i sprzętów użytkowych. W działalności artystyczno-architektonicznej łączył funkcjonalność z nowoczesną technologią. Autor m.in. projektów wnętrza „Domu Książki” (Gdańsk-Wrzeszcz, ul. Miszewskiego 16) (1969–1970), czytelni ośrodka profilaktyczno-wypoczynkowego „ZREMB” w Sopocie, elementów wyposażenia wnętrz okrętowych (z Adamem Hauptem, Marią Partycką, Jackiem Karpińskim), przenośnego odbiornika TV „Mediolan” (1971), centrum sportowo-wypoczynkowego w Mediolanie (1972), wielofunkcyjnego centralnego bloku meblowego (1974), dla „Unimoru” radiostacji RR 3709 (1977) i odbiorników TV OTV 150 i OTVC 503, echosondy i repetytora dla „Radmoru”, maski płetwonurka (z Andrzejem Perkowskim) dla „Stomilu” i Ratownictwa Morskiego, projektu zespołu komór dekompresyjnych dla Instytutu Medycyny Morskiej i Tropikalnej (1986), wnętrza śmigłowca wielozadaniowego Sw-4 (Polskie Zakłady Lotnicze, Świdnik), klubu oficerskiego w Braniewie, siedziby Agencji Prasowej „Interpress” przy Targu Drzewnym w Gdańsku (z prof. Hubertem Smużyńskim).
Członek Zrzeszenia Studentów Polskich (1958–1966), Naukowego Koła Studentów Architektury PG (1960–1966), Związku Nauczycielstwa Polskiego (1966–1969), Stowarzyszenia Architektów Polskich (SARP, od 1966), Związku Polskich Artystów Plastyków (ZPAP, od 1976); członek (ok. 1999 – przed 2012); rady programowej kwartalnika „Modus”. W latach 1969–1973 korespondent włoskiego czasopisma architektonicznego „SHOP”.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1985), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2005), Medalem „Dante” (medal uznania) na Biennale Dantejskim w Rawennie (1983, 1985). Uhonorowany m.in. Nagrodą Komitetu Uczelnianego ZMS i Komitetu Wykonawczego ZSP przy Politechnice Gdańskiej w konkursie na „Plakat XX-lecia PPR” (1961), oraz nagrodami zespołowymi, m.in. w Konkursie SARP i ZSP na „Projekt domu i pokoju studenckiego” (1961), III nagrodą w Konkursie SARP i ZPAP na „Pomnik Bohaterów Przełamania Wału Pomorskiego” (1968), I nagrodą równorzędną w Konkursie SARP na „Zespół Centrum Techniki Okrętowej” (1974) i na „Centrum Techniki Okrętowej” (1985), za opracowanie projektu urządzenia specjalnego na zlecenie Grudziądzkich Zakładów Przemysłu Gumowego „Stomil” (1976).
Bibliografia:
Archiwum Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku, Akta osobowe pracowników, Jacek Popek 1968–2010.P99.
www.zbrojowniasztuki.pl/pracownice-i-pracownicy/byle-dydaktyczki-i-byli-dydaktycy/jacek-popek,540.
archiwum.nauka-polska.pl/#/profile/scientist?id=43631&_k=kkr5fk.
gdansk.naszemiasto.pl/w-gdansku-powstanie-elektryczny-samochod/ar/c4-2998614.
www.trojmiasto.pl/moto/Trojmiejski-elektryczny-samochod-juz-za-rok-n35718.html?&vop=w&strona=3.
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku 1945-2005. Tradycja i współczesność, Gdańsk 2005.
Wydział Architektury i Wzornictwa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, Gdańsk 2007.
