REMUS GEORG ERNST, lekarz, botanik
| < Poprzednie | Następne > |
GEORG ERNST REMUS (26 II 1727 Gdańsk – 11 IV 1796 Gdańsk), lekarz, botanik. Syn Georga Remusa. Jego ojcem chrzestnym (3 VIII 1727 w kościele św. Elżbiety) był zaprzyjaźniony z rodziną Johann Philipp Breyn. 20 IV 1744 zapisany został do przedostatniej klasy (secundy) Gimnazjum Akademickiego, od 1747 student medycyny w Getyndze (Göttingen). Tamże w 1752 doktor medycyny na podstawie dysertacji o krążeniu krwi, napisanej pod kierunkiem klinicysty Alberta von Hallera (1708–1777), zaliczanej do wybitniejszych tego typu opracowań swojej epoki (Specimen inaugurale medicum sistens experimenta quaedam circa circulationem sanguinis instituta…, Gottingae 1752). Pogratulowali mu tego specjalnym drukiem Die würdige Erhebung... jego przyjaciele ze studiów, gdańszczanie Peter Castell, Johann Uphagen i inni (zob. ilustrację). Odwzajemnił się w tym samym jeszcze roku, z Johanem Uphagenem wydając podobny druk z okazji doktoryzowania się Petera Castella (Die feyerliche Erhebung des Hochedlegebohren und Hocherfahrnen Herrn Peter Castell aus Danzig zum Doktor der Arzneykunst befingen voll Freunden die aufrichtigiste Freunde). Wcześniej, w 1751, był jednym z autorów żałobnej ody po śmierci siostry Petera Castella, Louisy Virginii.
W 1752 powrócił do Gdańska. W 1756 odbył podróż do Warszawy, m.in. w sprawach swojego promotora, z którym prowadził ożywioną korespondencję. 20 VI 1764 otrzymał kupieckie obywatelstwo Gdańska. W latach 1763–1790 był właścicielem posiadłości z dworem Monplaisir we Wrzeszczu (obecnie al. Grunwaldzka 5), który odsprzedał Johannowi Uphagenowi za 260 000 florenów. Od 1779 był właścicielem kamienicy (z gabinetem lekarskim) przy Langgasse 373 (u. Długa 15), należała do niego także kamienica przy Lange Brücke ( Długie Pobrzeże), przy Bramie Mariackiej. W 1780–1782, wzorując się obiekcie tego typu, który na Brabanku założył Johann Philipp Breyn, utworzył ogród botaniczny przy Błędniku.
Oprócz prac naukowych autor tekstów okolicznościowych, m.in. z powodu przedwczesnej śmierci Louisy Virginii Castell, siostry swojego przyjaciela (Ode an Herrn Peter Castell der Arzneykunst Doctoranden über das frühzeitige Absterben Seiner Jungfer Schwester Louisa Virginia Castell, Gottingae 1751), czy rajcy Johanna Bentzmanna (1698–1748), ojca burmistrza Johanna Bentzmanna (Gerechte Klagen über das unverhofte Absterben Des Hochedlen und Hochweisen Herrn Johann Bentzmann, Eines Hochweisen Rahts …, Gottingen 1749).
Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy w 1755 z Anną Dorotheą von Gellen, po raz drugi 29 V 1764 z poślubioną w kościele św. Piotra i Pawła Anną Elisabeth (pochowana 16 VII 1790 w kościele NMP pod płytą nagrobną nr 304), córką Roberta Reidta (1702 – pochowany 22 II 1731 w kościele św. Piotra i Pawła), wdową po poślubionym tamże w 1750 Carlu Andreasie Moir. Miał syna Carla Andreasa, który 6 III 1781 otrzymał kupieckie obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli).
Po jego śmierci kamienicę przy Langgasse 373 (ul. Długa 15) nabył prawnik Friedrich Otton Becu.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VII, s. 352.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 331.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 388.
