RYLSKI LESZEK EDWARD, farmaceuta, docent Akademii Medycznej w Gdańsku
| < Poprzednie | Następne > |
LESZEK EDWARD RYLSKI (16 XI 1921 Warszawa – 8 VI 1971 Gdańsk), farmaceuta, docent Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG). Syn Władysława, pracownika Polskich Kolei Państwowych i Franciszki Florentyny z domu Krassowskiej, właścicielki zakładu fryzjerskiego. Brat Ireny, Krystyny oraz Eugeniusza. W latach 1928–1934 uczęszczał do szkoły powszechnej w Warszawie, w 1934–1938 – do prywatnego Męskiego Gimnazjum im. płk. Lisa-Kuli w Warszawie. Od 1938 do 1942 uczył się w Państwowej Szkole Chemiczno-Ceramicznej w Warszawie, uzyskał wykształcenie technika chemika oraz świadectwo dojrzałości. W 1942 pracował w Fabryce Chemiczno-Farmaceutycznej B. Krogulecki w Warszawie.
Od 1945 do 1949 studiował na Wydziale Farmaceutycznym Uniwersytetu Warszawskiego (UW). Na ostatnim roku studiów podjął pracę w Katedrze Technologii Chemicznej Środków Leczniczych Wydziału Farmaceutycznego UW. Początkowo zatrudniony w administracji, następnie – na stanowisku młodszego asystenta. W latach 1946–1948 pracował także w aptekach w Warszawie i w Międzylesiu pod Warszawą. W 1950 został starszym asystentem w Katedrze Technologii Chemicznej Środków Leczniczych UW, przebywał na stypendium naukowym na Politechnice Wrocławskiej. Od 1952 adiunkt, pracował jednocześnie w Instytucie Leków w Warszawie. W latach 1957–1958 przebywał na stypendium w Instytucie Chemii Organicznej Czechosłowackiej Akademii Nauk w Pradze. W 1957, na podstawie dysertacji O niektórych aminach drugorzędowych pochodnych 2-fenyloetyloaminy, działających spazmolitycznie (promotor Stanisław Biniecki), doktor nauk farmaceutycznych. Od 1962, na podstawie dorobku i rozprawy Synteza pochodnych 4-(9-fluorenylowych), 4-(9-ksantylowych) i 4-(benzhydrylowych)-N-metylopiperydynolu-4, docent Akademii Medycznej w Warszawie.
W Gdańsku od 1962, został kierownikiem Katedry Technologii Chemicznej Środków Leczniczych Wydziału Farmaceutycznego AMG. W 1962 otrzymał stanowisko docenta etatowego, w 1970 został kierownikiem Zakładu Technologii Chemicznej Środków Leczniczych AMG. W latach 1970–1971 był wicedyrektorem Instytutu do Spraw Naukowych AMG. W 1971 toczyło się postępowanie w sprawie nadania mu tytułu naukowego profesora nadzwyczajnego, przerwane z powodu jego nagłej śmierci (zawał serca). Autor i współautor prac naukowych, m.in.: Środki przeciwbólowe („Biuletyn Instytutu Leków” 1961), Alkilowanie cyjanku benzylu (współautor z Feliksem Gajewskim i Zbigniewem Kamińskim, „Acta Poloniae Pharmaceutica” 1974).
Członek Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego, w latach 1967–1971 prezes Oddziału Gdańskiego ( Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne Oddział Gdański), Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia.
Od 1946 żonaty był z Marią Wandą z domu Gimpel (1919–1986), farmaceutką, ojciec Krzysztofa (ur. 1950), informatyka, i Andrzeja (ur. 1952), technika łączności. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
