SARTORIUS MICHAEL GOTTLIEB, diakon kościoła św. Trójcy
| < Poprzednie | Następne > |
MICHAEL GOTTLIEB SARTORIUS (16 IX 1692 Toruń – pochowany 18 VI 1727 Gdańsk), diakon kościoła św. Trójcy. Syn profesora gdańskiego Gimnazjum Akademickiego Johannesa Sartoriusa. Od 1699 był uczniem Gimnazjum Akademickiego w Elblągu, w październiku 1704 (jako Michael Theophilus) zapisany został do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. Naukę w Gdańsku kończył dysputą o ostracyźmie 9 X 1710 pod kierunkiem ojca. Od 1711 studentem teologii w Wittenberdze, naukę kończył 3 X 1713 dysertacją teologiczną, przygotowaną pod kierunkiem profesora Martina Chladniego (1669–1725). 25 X 1722 objął urząd pastora w Gottswalde (Koszwały). Od 2 XII 1726 był diakonem kościoła św. Trójcy, wyznaczony został na pierwszego zawiadującego tzw. stypendium „Palmianum”, ufundowanym przez zmarłego właśnie w tym (1726) roku diakona Johanna Gottfrieda Palma.
Był dwukrotnie żonaty. Po raz drugi 11 II 1727 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) z Florentine Renate (pochowana 12 XI 1743 w kościele św. Piotra i Pawła), córką profesora Gimnazjum Akademickiego i kaznodziei kościoła św. Jakuba, Daniela Gradego.
Pochowany w rodzinnym grobie w kościele św. Trojcy. Po jego śmierci utwór żałoby opublikował m.in. pastor kościoła Zbawiciela na Zaroślaku Johann Gottlieb Pfenning, z Torunia z żałobnym wierszem ku pamięci zmarłego wuja pośpieszył Jacob Zabler (1670–1753). Był ojcem urodzonych w Gdańsku bliźniaków Friedricha Wilhelma i Johanna Andreasa, uczniów gdańskiego Gimnazjum Akademickiego (pierwszy zapisany został 12 IV 1731 do przedostatniej klasy (secundy), drugi 22 VI 1731 do ostatniej klasy (primy)), od 1735 studiujących w Jenie. Friedrich Wilhelm, kończąc naukę w gdańskim gimnazjum, napisał wiersz gratulacyjny z okazji wyboru na ławnika Daniela Gabriela Schlieffa (1735), z kolei Johann Andreas w tym samym roku, będąc już studentem prawa w Jenie, gratulował okolicznościowym wierszem delegacji gdańskiej Rady Miejskiej efektów negocjacji z carycą Anną w sprawie kontrybucji po tzw. wojnie sukcesyjnej ( oblężenie Gdańska w 1734). W 1738 Friedrich Wilhelm w Wittenberdze uzyskał tytuł magistra filozofii i był m.in. pastorem w Lübbenau (Dolne Łużyce).
Bibliografia:
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 280, 316.
Kotarski Edmund, Gdańska poezja okolicznościowa XVII wieku, Gdańsk 1993 (przez indeks).
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 96.
Schmidt Paul, Die St. Trinitatis Kirche zu Danzig nach Vergangenheit und Gegenwart, Danzig 1901, s. 87.
