SKULSKI FLORIAN, śpiewak operowy, pedagog
| < Poprzednie | Następne > |
_i_Florianem_Skulskim.JPG)
FLORIAN ANTONI SKULSKI (11 XII 1936 Skomorochy, Ukraina – 1 II 2019 Gdańsk), śpiewak operowy, jeden z najwybitniejszych polskich barytonów, solista Opery Bałtyckiej, pedagog barytonów. Syn Franciszka, najmłodszy z rodzeństwa. II wojnę światową spędził we Lwowie. W 1955 zdał maturę w Technikum Przemysłowo-Mechanicznym we Włocławku i przeprowadził się do rodziny do Gdańska. Od 1957 do 1964 uczył się na Wydziale Wokalnym Państwowej Średniej Szkole Muzycznej w klasie Barbary Iglikowskiej. Jednocześnie od 1959 był chórzystą w Operze Bałtyckiej, w 1961 zadebiutował jako solista w roli Walentego w operze Charlesa Gounoda Faust.
Od 1961 studiował w Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Sopocie, nadal kontynuował naukę u Barbary Iglikowskiej. Dyplom ukończenia studiów uzyskał w 1970, w tym samym roku otrzymał etat w Operze Bałtyckiej. Jednocześnie, za namową rektora Romana Heisinga, został wykładowcą Akademii Muzycznej w Gdańsku, gdzie do 2015 (z przerwami spowodowanymi występami w kraju i zagranicą) prowadził zajęcia ze śpiewu solowego i emisji głosu.
Z Operą Bałtycką związany był przez całą swoja karierę, m.in. w 1990 wraz z jej zespołem odbył tournée po Holandii. Gościnnie występował m.in. w Operze Śląskiej w Bytomiu (sezon artystyczny 1968/1969; m.in. jako Silvio w Pajacach Ruggiera Leoncavalla), Operze Bydgoskiej (m.in. jako Miecznik w Strasznym Dworze Stanisława Moniuszki), Teatrze Wielkim w Warszawie (m.in. jako Ping w Turandot Giacomo Pucciniego) i w Łodzi (jako tytułowy Nabucco w operze Giuseppe Verdiego) oraz na zachodnioeuropejskich scenach operowych (m.in. Niemiec, Szwajcarii, Włoch, Francji, Austrii, Grecji, Armenii, Czechosłowacji, Holandii, Finlandii oraz Rosji), brał udział w międzynarodowych konkursach wokalnych w Tuluzie, Genewie oraz w Ogólnopolskim Konkursie Moniuszkowskim. Prowadził także solową działalność koncertową (wystąpił m.in. na Warszawskiej Jesieni, Poznańskiej Wiośnie, Wratislavia Cantans).
Był miłośnikiem twórczości Giuseppe Verdiego i rosyjskich pieśni, doceniany za znakomite interpretacje wokalno-aktorskie. Największe uznanie, zarówno krytyki muzycznej jak publiczności, przyniosły mu verdinowskie role: Germonta w Traviacie oraz tytułowych Rigoletta i Nabucca. W wykonywanym przez niego zróżnicowanym repertuarze, dowodzącym wszechstronnych możliwości wokalnych, były przede wszystkim operowe partie barytonowe (m.in. Walentego w Fauście Charlesa Gounoda; Escamilla w Carmen Georgesa Bizeta; Janusza w Halce Stanisława Moniuszki; Figara w Cyruliku sewilskim Gioacchino Rossiniego; Rogera w Królu Rogerze Karola Szymanowskiego). Realizował się także jako reżyser. W 1978, wspólnie ze Stanisławem Hebanowskim wyreżyserował operę Faworyta Gaetano Donizettiego (premiera 29 IV 1978; sam wcielił się w rolę Alfonsa XI). W 1979 odpowiedzialny był za reżyserię Romea i Julii Charlesa Gounoda (premiera 30 VI 1979; sam jako Merkucjo).
Odznaczony był Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1999); Brązowym (2007) oraz Złotym (2014) Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis, Medalem księcia Mściwoja II (1999), uhonorowany został także Nagrodą Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury (1984) i Nagrodami Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury (1999; 2011; 2014).
Mąż Stanisławy, ojciec Dominiki (ur. 1968) i syna. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Gdańsku-Oliwie.
Bibliografia:
Czopek Adam, Skulski Florian, król polskich barytonów, https://www.okoliceopery.pl/skulski-florian-krol-polskich-barytonow.
Dowgiałło Wojciech, Kreacje wokalno-aktorskie Floriana Skulskiego w wybranych operach Giuseppe Verdiego, praca magisterska, Gdańsk 2007.
Florian Skulski, https://encyklopediateatru.pl/osoby/8100/florian-skulski.
Skulski Florian, w: Kto jest kim w regionie gdańskim, Gdańsk 1993, s. 225-226.
Wybrane recenzje i zapowiedzi przedstawień operowych oraz koncertów opublikowane w „Dzienniku Bałtyckim”, https://www.bibliotekacyfrowa.eu/dlibra/results?q=skulski+florian&action=SimpleSearchAction&type=-6&p=0.
