SOŚNICKI KAZIMIERZ, profesor Uniwersytetu Gdańskiego, patron ulicy
| < Poprzednie | Następne > |
KAZIMIERZ SOŚNICKI (11 I 1883 Lwów – 11 VI 1976 Gdańsk), pedagog, profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG), patron gdańskiej ulicy. Syn stolarza. Od 1895 do matury w 1902 uczęszczał do IV Gimnazjum we Lwowie. W latach 1902–1906 studiował filozofię, pedagogikę i nauki matematyczno-przyrodnicze na uniwersytecie we Lwowie. W 1907 zdał egzamin na nauczyciela szkół średnich, nauczyciel w Borszczowie (koło Tarnopola, obecnie Ukraina) i w Instytucie Wyższym Naukowo-Wychowawczym w Sanoku. Od 1910 doktor filozofii na podstawie rozprawy Wyjaśnianie i opis w badaniach naukowych (przewód na Uniwersytecie Lwowskim, promotor prof. Kazimierz Twardowski). W 1911 uzupełniał wiedzę na studiach pedagogicznych w Paryżu Sorbona, College de France), podróże edukacyjne do Francji, Szwajcarii i Niemiec odbywał także w 1912, 1929 i 1932. W latach 1911–1918 dyrektor gimnazjum we Lwowie, w 1920—1925 wizytator szkół średnich, w 1926–1929 naczelnik Wydziału w Kuratorium Okręgu Lwowskiego.
Od 1929 do 1939 wykładał pedagogikę na Uniwersytecie Lwowskim, w Wyższej Szkole Handlu Zagranicznego we Lwowie, także na kursach dla
nauczycieli szkół średnich i zawodowych we Lwowie i Warszawie. Od 1934 doktor habilitowany. Podczas II wojny światowej pracował jako nauczyciel matematyki i fizyki w lwowskim technikum (1939–1941) i w Zawodowej Polskiej Szkole Chemicznej (1941–1944). Po wyzwoleniu ponownie nauczyciel w technikum. Od 1945 pracował na uniwersytecie w Toruniu, kierownik Katedry Pedagogiki, od 1946 profesor nadzwyczajny, od 1949 profesor zwyczajny, m.in. prodziekan Wydziału Humanistycznego.
Po przejściu na emeryturę w 1960 zamieszkał w Gdańsku, pracował w Wyższej Szkole Pedagogicznej i od 1970 na UG. Zajmował się problemami wychowania (stworzył ogólną teorię wychowania państw.), pedagogiki i dydaktyki, opublikował m.in.: Podstawy wychowania państwowego (1933, rozprawa habilitacyjna), Pedagogika ogólna (1946), Dydaktyka ogólna (1949), Rozwój pedagogiki zachodniej na przełomie XIX i XX w. (1967), Teoria środków wychowania (1973).
Był doktorem honoris causa WSP w Krakowie (1976), w latach 1957—1966 członkiem Komitetu Nauk Pedagogicznych i Psychologicznych PAN, był
a w 1963 i 1964 r. członkiem zespołu rzeczoznawców w zakresie pedagogiki i psychologii Ministerstwa Oświaty (1963—1964). Odznaczony został m.in. Złotym Krzyż Zasługi, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej,wyróżniony został tytułem „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”. Żonaty był z Sabiną (zm. w czasie okupacji we Lwowie), ojciec Krzysztofa (zm. 1944 obóz koncentracyjny w Buchenwaldzie), w latach 1937—1940 sekretarzem ambasady polskiej w Paryżu.
W Gdańsku mieszkał przy ul. Toruńskiej 8. Zmarł w szpitalu akademickim, pochowany na cmentarzu Srebrzysko. Od 14 VII 1978 jego imię nosi ulica w Gdańsku- Siódmym (VII) Dworze.
Bibliografia:
Rutkowiak Joanna, Sośnicki Kazimierz, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. 4, Gdańsk 1997, s. 244–245.
