STEFFENS CARL WILHELM GUSTAV, kupiec, radca
| < Poprzednie | Następne > |
CARL WILHELM GUSTAV STEFFENS (1 IV 1790 Gdańsk – 2 VI 1861 Gdańsk), kupiec. Syn Carla Gottlieba Steffensa, brat m.in. Eduarda Ludwiga i Friedricha Adolpha Eugena (1798–1832). W 1831 współwłaściciel firmy handlu i eksportu zboża „C.G. Steffens und Söhn” z kantorem przy Langer Markt 499 (Długi Targ 41; Złota Kamieniczka). W 1832 jako właściciel po ojcu wsi Przywidz i okolicznych dóbr, ufundował w tej wsi nowy kościół ewangelicki. Dobra przywidzkie sprzedał w 1838 pomorskiej rodzinie von Puttkamerów. W latach 1817–1844 posiadał kamienicę przy Langgasse 393 (ul. Długa 28), zwaną „Adam i Ewa” (w której wedle legend gdańskich straszyło i przez lata stała niezamieszkała), od 1831 mieszkał i miał kantor firmy w także należącej do niego sąsiedniej kamienicy pod nr 392 (ul. Długa 27) z domem tylnym przy Hundegasse 337 (ul. Ogarna 113). W 1862 spadkobiercy sprzedali dwie ostatnie kamienice (przy Długiej i Ogarnej) kupcowi z Zaroślaka, Ludwigowi Merschbergerowi (1811–1880).
W latach 1826–1849 był członkiem gdańskiej Korporacji Kupców, w 1854–1859 nieetatowy radca w Zarządzie Miejskim. W 1846 wraz z żoną byli członkami Towarzystwa Przyjaciół Sztuki.
Od 1816 żonaty był z Emilią Charlottą von Plehn (7 VII 1795 Anglia – 1832 Gdańsk). Po jej śmierci, w czerwcu 1834 zawarł w kościele Najświętszej Marii Panny ponowny związek małżeński z panną Marią Friederike (7 II 1803 – 2 IX 1848), córką gdańskiego lekarza Gottfrieda Götza. Ojciec siedmiorga dzieci, w tym synów: artysty malarza Franza Wilhelma, kupców Carla Richarda (1817–1872) i Maxa Gustava (1843–1894), w 1874–1894 właściciela kamienicy przy Brotbänkengasse 4 (ul. Chlebnicka), w 1884–1894 także sąsiedniej pod nr 5, oraz córek: Mety (1823 –1914), Elisabeth (1835–1920), Klary (1840–1882) i Johanny (1841–1882). Na synu Maxa Gustava, doktorze Erichu Steffensie (1888 – 1915) prawniku, poległym na froncie podczas I wojny światowej, zakończył się w linii męskiej ponad stuletni okres obecności rodziny Steffensów w życiu Gdańska. W Gdańsku do 1918, w kamienicach przy Brotbänkengasse 4 i 5, mieszkała wdowa po Maxie Gustavie, Helena z domu Meyer (1859–1936), która sprzedała domy gminie miejskiej, do 1945 w mieście przebywała jej młodsza córka Margot (zm. 1980) panna, lekarka.
