STEPNOWSKI ANDRZEJ, prorektor Politechniki Gdańskiej
| < Poprzednie | Następne > |
ANDRZEJ STEPNOWSKI (4 I 1940 Biała Podlaska – 14 III 2024 Gdańsk), informatyk, prorektor Politechniki Gdańskiej (PG). Syn adwokata Jacentego Władysława (11 IX 1907 – 8 III 1983) i sędzi Marii z domu Daniluk (19 I 1913 – 2 XI 1983). Do Gdańska przybył z rodzicami w 1945. W 1957 ukończył III Liceum Ogólnokształcące, w 1964 został absolwentem Wydziału Elektroniki PG (magister inżynier). Od 1 III 1965 do 1966 inżynier stażysta w Katedrze Radionawigacji Wydziału Łączności PG (w 1969 przemianowanej na Zakład Hydroakustyki i Elektrofonii), w 1996-1970 asystent i starszy asystent, 1970-1974 doktorant. Od 1974 doktor (rozprawa z dziedziny hydroakustyki rybackiej), w 1975-1991 adiunkt. Od 1992 doktor habilitowany na podstawie dorobku naukowego i rozprawy Zarys teorii i technika hydroakustycznych metod oceny siły celu i populacji ryb, 1992-1994 adiunkt z habilitacją, od 1994 profesor nadzwyczajny PG (uczelniany), od 2001 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 2014 profesor zwyczajny.
W 1976 odbywał staż w Food and Agriculture Organization (FAO) we Włoszech, w 1980 w Massachusetts Institute of Technology (USA). Jako profesor wizytujący w latach 1986–1987 przebywał w Technical University of Nova Scotia (Kanada), 1987–1988 w Seastar Instruments (Kanada), 1990–1991 w Middle East Technical University (Turcja), 1991–1992 w Institut Pertanian Bogor (Indonezja). W latach 1994–1998 był kierownikiem Zakładu Akustyki Środowiska PG, 1999–2012 Katedry Systemów Telemonitoringu, od 2003 Katedry Systemów Geoinformatycznych Wydziału Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki; w latach 1996–1999 pełnił funkcję prodziekana do spraw nauki Wydziału Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki, 2002–2005 prorektora do spraw nauki PG. W okresie 2008–2011 przewodniczył Komisji ds. Współpracy Międzynarodowej Senatu PG. Od 2016 pracował także w Polskiej Agencji Kosmicznej z siedzibą w Gdańsku.
Zajmował się badaniami dotyczącymi geoinformatyki, hydroakustyki i technologii satelitarnych. Autor m.in. monografii Systemy akustyczne monitoringu środowiska morskiego (2001) i Faculty of Electronics, Telecommunications and Informatics 60 years. 1952–2012 (2012), twórca ośmiu patentów i ponad 50 raportów z projektów badawczych. Efekty kierowanych przez niego prac zostały wdrożone w kraju i za granicą, m.in.: komputerowy system szacowania zasobów ryb na statku badawczym „Profesor Siedlecki”, system ECOLOG II w Kanadzie, systemy GIS EchoBase i Visual Bottom Typer w USA, system informacji geograficznej Safe City GIS, zrealizowany w grancie PECS Europejskiej Agencji Kosmicznej, oraz innowacyjny mobilny system nawigacji osób niewidomych w terenie miejskim „Mówiące Mapy”, nagrodzony w 2014 złotym medalem na międzynarodowych targach Technological Innovation w Brukseli.
Był m.in. założycielem firmy C-Map Poland (w 1992), producenta map cyfrowych, światowego pioniera technologii nawigacji morskiej, oraz przewodniczącym jej rady nadzorczej (do 2002; w 2007 firma została włączona do korporacji Boeing jako Jeppesen Poland). W gdańskim środowisku naukowym zainicjował rozwój tematyki inżynierii kosmicznej w dydaktyce i w badaniach naukowych oraz powołanie w roku akademickim 2016/2017 międzyuczelnianego kierunku studiów Technologie Kosmiczne i Satelitarne. Był również organizatorem innych specjalności dydaktycznych, np. unikatowych w skali kraju Technologii Geoinformatycznych i Mobilnych (2003).
Pracował jako ekspert FAO (1974), był sekretarzem generalnym Polskiego Towarzystwa Akustycznego (1984–1987 i 1989–1992), międzynarodowym konsultantem akademickim we wdrażanym w Indonezji programie studiów magisterskich Marine Science and Technology (1992–1994), europejskim wiceprezydentem Institute of Electrical and Electronics Engineers (IEEE) w sekcji Homeland Security Oceanic Engineering Society (2008–2013), zastępcą redaktora naczelnego międzynarodowego czasopisma „Acta Acustica united with Acustica” (2001–2015). Od 2011 był członkiem Komitetu Akustyki PAN.
Od 1980 należał do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, od 6 IX 1980 działał w komitecie założycielskim Solidarności na PG. W latach 1990–1992 był wiceprzewodniczącym Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Marszałka Józefa Piłsudskiego ( pomnik Józefa Piłsudskiego). W 2010 współtworzył Akademicki Klub Obywatelski im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego w Gdańsku, w 2011 był ekspertem Centrum Programowego Prawa i Sprawiedliwości. Z ramienia tej partii kandydował w wyborach do Senatu RP: w 2011 z okręgu Słupsk-Wejherowo (zdobył 37 932 głosy) i w 2015 z okręgu gdańskiego (zdobył 76 651 głosów). Był członkiem Komitetu Naukowego I, II, III i IV Konferencji Smoleńskiej w grupie Matematyka i Informatyka (2012, 2013, 2014, 2015), skupiającej przedstawicieli nauk ścisłych badających przyczyny katastrofy samolotu Tu-154 w Smoleńsku (10 IV 2010).
Został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim (2000) i Krzyżem Oficerskim (2015) Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, medalem „Za Zasługi dla Politechniki Gdańskiej” (2012), medalem „Niepokorni na Politechnice Gdańskiej 1945–1989” (2011), Medalem Pamiątkowym Politechniki Gdańskiej (2014), a także wyróżniony honorowym tytułem Mistrz Techniki Polskiej (1974). W 2015, z okazji 50-lecia pracy na PG, współpracownicy Marek Moszyński i Krzysztof Bikonis zaprojektowali i doprowadzili do wybicia specjalnie mu poświęcionego medalu (z wizerunkiem na awersie).
Żonaty był z Krystyną z domu Kreczko (1942–1999), magistrem inżynierem chemii; po raz drugi z Feliksą Dziewanowską-Stepnowską, artystką malarką. Ojciec Piotra Stepnowskiego i Rafała Stepnowskiego. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym nr 5 w Gdańsku, Łostowickim.
Bibliografia:
Biała Izabela, De profundis ad astra. Jubileusz prof. Andrzeja Stepnowskiego, „Pismo PG”, 2015, nr 2, s. 6–10.
Moszyński Marek, „Dziękuję, Panie Profesorze!” – wspomnienie o prof. Andrzeju Stepnowski, „Pismo PG”, 2024, nr 2, s. 27–29.
