STOCZNIA DANZIG-KÖNIGLICHE MASCHINENBAUINSPEKTION
| < Poprzednie | Następne > |
STOCZNIA DANZIG-KÖNIGLICHE MASCHINENBAUINSPEKTION (Danzig Maschinenbauinspektion), obecnie Górki Zachodnie. Po powstaniu w 1840 Wisły Śmiałej, przy wzmagającym się ruchu turystycznym i dążeniu do dostępności portu gdańskiego w okresie zimowym (do czego skłaniało pojawienie się nowych parowych statków wykorzystywanych w charakterze holowników i lodołamaczy), od lat 70. XIX wieku rozważano ewentualność założenia na terenie obecnych Górek Zachodnich państwowej rzecznej stoczni remontowej dla jednostek korzystających dotychczas z usług prywatnych stoczni Gdańska i Elbląga.
Z rąk prywatnych do 1874 wykupiony został teren przy wiślanej śluzie w Płoni Wielkej. Plany budowy u ujścia Wisły stoczni remontowej przygotowano w 1887, w 1888 wybudowano tu (na obszarze Górek Zachodnich) warsztaty szkutniczo-mechaniczne i remontowe, z podłużnym wyciągiem mechanicznym umożliwiającym obsługę jednostek o nośności do 300 ton. Urządzono też tzw. port zimowy dla lodołamaczy, holowników i innych jednostek. Wszystko to pozostawało w dyspozycji Königliche Preußische Weichsel-Strombauverwaltung (Zarządu Regulacji Wisły) z siedzibą w Gdańsku, dysponującego do I wojny światowej 13 lodołamaczami (zbudowanymi w gdańskich stoczniach Schichaua, Devrienta i Klawittera, z nazwami od dopływów Wisły, czwarty w kolejności budowania „Ferse” – „Wierzyca”, istnieje nadal ( stocznia Devrienta)), 31 parowcami i pogłębiarkami, jednostką specjalną do prac podwodnych. Po powstaniu przekopu Wisły (1895) bazą statków stała się Przegalina. W Górkach Zachodnich pozostała stocznia remontowa.
W okresie II Wolnego Miasta Gdańska stocznia przekazana została Radzie Portu i Dróg Wodnych. Remontowała statki należące do Rady i podległe jej urządzenia portowe. Zatrudniała około 200 pracowników stałych i do 50 sezonowych.
W 1945 zniszczona; odbudowę rozpoczęto 9 maja, od 14 czerwca jako Stocznia nr 11 pozostawała pod zarządem Zjednoczenia Stoczni Polskich z siedzibą w Gdańsku, które przekazało ją Zarządowi Dróg Wodnych (następnie Stocznia Wisła).
