STYPENDIUM HUMBOLDTA
| < Poprzednie | Następne > |
STYPENDIUM HUMBOLDTA (Das Humboldt-Stipendium), utworzone 14 IX 1869 przez Zarząd Towarzystwa Przyrodniczego w Gdańsku z dobrowolnych składek jego członków w 100-lecie urodzin Aleksandra Humboldta (1769–1859), niemieckiego podróżnika i uczonego, przyrodnika, twórcy nowożytnej geografii i geografii roślin. Był on członkiem honorowym towarzystwa; tytuł otrzymał w dniu swoich 71. urodzin 14 IX 1840, podczas pobytu (na zaproszenie Towarzystwa Przyrodniczego) w Gdańsku i Sopocie (gdzie wydano na jego cześć uroczysty bankiet z udziałem ponad 50 osób).
Stypendium miały otrzymywać osoby pragnące poszerzyć wiedzę przyrodniczą poprzez studia uniwersyteckie lub podróże badawcze. Zgodnie ze statutem z 19 III 1873 miało ono wynosić 150 marek niemieckich. Fundusze pochodziły z odsetek od zgromadzonego na ten cel kapitału. W 1869 wynosił on 510 marek, w 1890 wzrósł do 9053 marek. Pierwsze stypendium przyznano w 1872, od 1882 istniała możliwość przyznawania jednocześnie corocznie stypendiów dla dwóch osób, przy lepszym stanie finansów pojawiły się rocznie i cztery jednoczesne stypendia. Do 1921 skorzystało ze stypendium jednak tylko kilkanaście osób, zlikwidowane zostało ze względu na brak dalszych funduszy. Dwukrotnym stypendystą był Konrad Waldemar Lakowitz.
Bibliografia:
Schumann Eduard, Geschichte der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig 1743–1892, „Schriften der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig”, NF, Bd. 8, Danzig 1893, nr 2, s. 72.
