SZKOŁA ZAWODOWA DOKSZTAŁCAJĄCA MACIERZY SZKOLNEJ W GDAŃSKU
| < Poprzednie | Następne > |
SZKOŁA ZAWODOWA DOKSZTAŁCAJĄCA GDAŃSKIEJ MACIERZY SZKOLNEJ w II Wolnym Mieście Gdańsku (II WMG), otwarta 9 IV 1937 w gmachu byłej Dyrekcji Kolei przy Am Olivaertor 2/4 (ul. Dyrekcyjna) (z wejściem od placu Hanzy). Bezpłatna, przeznaczona dla polskiej młodzieży w wieku 14–18 lat (podlegającej nauce zgodnie z prawem obowiązującym w II WMG), pracującej zawodowo lub niepracującej, uczęszczającej dotychczas do niemieckich szkól tego typu. Zajęcia prowadzono odrębnie dla uczennic i uczniów, w klasach podzielonych według tzw. fachu.
Uczono stenografii, księgowości, arytmetyki handlowej, technologii, materiałoznawstwa, rysunku zawodowego, uczennic także szycia i gotowania. W chwili otwarcia liczyła trzy klasy: dwie męskie, jedną żeńską. W pierwszym roku uczęszczało do niej 155 uczniów. W 1938 otwarto klasę dla niepracujących dziewcząt, jednoroczną, przysposabiającą do prac w gospodarstwie domowym. Dyrektorem szkoły był Stefan Zawielak.
Formę dokształcającą miały też kursy języka polskiego, organizowane od 1937 z polecenia dyrektora biura Macierzy Szkolnej Alfreda Wagnera dla dzieci szyprów gdańskich. Naukę prowadzono w godzinach popołudniowych, początkowo w budynku Polskich Szkołach Handlowych, gdzie kierował nimi Alojzy Bartz, od zimy 1939 w gmachu byłej Dyrekcji Kolei, gdzie kierownictwo objął urzędnik PKP Włodzimierz Werner.
Bibliografia:
„Straż Gdańska”, 1 V 1937, s. 10-11; 15 IX 1938, s. 7.
Sprawozdanie z działalności Zarządu Macierzy Szkolnej w Gdańsku za czas od 1 X 1936 do 31 III 1937, Gdańsk 1937, s. 7.
Pelczar Marian, Szkolnictwo polskie w Wolnym Mieście Gdańsku, w: Ars Historica. Prace z dziejów powszechnych i polskich, Poznań 1976, s. 745.
Stępniak Henryk, Ludność polska w Wolnym Mieście Gdańsku (1920–1939), Gdańsk 1991, s. 388-389.
