TÄNGEL JOHANN, lutnik
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN TÄNGEL (Tangel, Tengel, Dengel) (około 22 VI 1668 Gdańsk – 22 XI 1757 Markneukirchen), lutnik, mistrz cechowy. Prawdopodobnie uczył się zawodu w Gdańsku, gdzie zapewne praktykował, a także m.in. we Flor[encji?]. W wieku około 33 lat osiadł w Markneukirchen (Saksonia); tamże 25 XI 1701 został przyjęty w poczet mistrzów cechowych po poślubieniu wdowy po lutniku Johannie Friedrichu Dörfflu, być może jego ostatnim mistrzu. Od około 1703 notowany w Klingenthal (Saksonia), po 1704 ponownie w Markneukirchen. Stosował nieznany wcześniej w Vogtland werniks (o większej zawartości lakieru w stosunku do bejcy).
Żoanty był po raz drugi z Dorotheą, primo voto Dörffel, ojciec Elisabeth (ur. 8 V 1703), Dorothei (31 III 1704 – 20 II 1764) i przypuszczalnie Johannesa Tängla, notowanego w Gdańsku około 1763; dobre wiolonczele sygnowane takim nazwiskiem były budowane w tym samym okresie w Bawarii.
Bibliografia:
Vogel Beniamin, Słownik lutników działających na historycznych i obecnych ziemiach polskich oraz lutników polskich działających za granicą do 1950 roku, Bydgoszcz 2019, s. 210-211.
